Dag 18-19: Van La Murée in de puree

Al heel vroeg in de morgen, het begon net een beetje licht te worden, vielen de eerste druppels en moest ik het bed uit om de dakluikjes verder te sluiten. Een slecht teken, maar mocht u denken dat de titel van dit verslag duidt op de gevolgen van deze regen dan moet ik u teleurstellen. Het zit anders. De regen hield niet op, ook niet toen we het ontbijt op hadden en eigenlijk alles klaar was voor de volgende etappe vanaf camping La Murée. De eerste Nederlandse buren vertrokken al met de caravan, de één naar huis, de ander verder weg van huis. Op een gegeven moment kon ik ook niet meer wachten, Santiago komt tenslotte niet naar je toe. Dus voor het eerst deze trip de volledige regenuitrusting tevoorschijn gehaald, inclusief Gamaschen. Voor de leken onder ons, gamaschen bedekken je onderbenen en voorkomen dat die lichaamsdelen nat worden of sneeuw en/of water zo maar in je schoenen loopt. Ik zou wel enkele dorpjes passeren, maar inmiddels hebben we het vertrouwen in de Franse horeca (in kleine dorpjes) wel verloren en dus hadden we afgesproken dat Wijny met de camper naar Laval-en-Morency zou komen met een thermosfles gevuld met heet water. Koffie en thee zijn dan snel zelf gemaakt. Ik was al aardig gevorderd en zelfs was het zonnetje na 1,5 uur regen weer tevoorschijn gekomen, toen mijn telefoon ging. Wijny! Ze zei: "de camper doet niets meer", wat betekent dat de motor niet starten wilde. "Ja en de koffie zal dus ook wel niets worden." Ze vertelde dat ze inmiddels alle op de camping aanwezige mannen had opgetrommeld - laat dat maar aan mijn vrouw over - en die waren druk bezig om haar weer op weg te helpen. Inmiddels was ik in Laval etc. aangekomen en had ik mijn regenuitrusting eerst maar eens uitgetrokken. Verder gaan leek me niet zo handig, omdat ik niet wist hoe het met de camper zou aflopen en ik ook Wijny natuurlijk liever niet met alle narigheid wilde opzadelen. Maar toen kwam het verlossende telefoontje, hij deed het weer en ze kwam eraan voor de koffie. Verder die dag geen bijzonderheden, behalve dan dat het een zware en moeilijk begaanbare route was die dag, waarbij de wegmarkering ook enkele malen fout was geplaatst. Heel vervelend als je na enige tijd in de gaten krijgt, dat je eigenlijk weer het pad in omgekeerde richting aan het volgen bent. Gelukkig raadpleeg ik regelmatig mijn gps routewijzer, zodat ik dat relatief snel in de gaten had. Uiteindelijk kwam ik tegen het eind van de middag aan in Signy-l'Abbaye, een alleraardigst plaatsje, waar Wijny én een plekje had gevonden op de gemeente camping én een reservering had gemaakt in de plaatselijke Auberge. Een buitengewoon goede keus zo bleek. De uitbaatster had een wat vreemd vormgegeven gezicht, maar dat kon van haar creaties op het bord niet gezegd worden. Het restaurant zal vol met Nederlanders en dat verbaasde me enigszins, totdat ik de rekening zag. Dit was wel een erg goede prijs-kwaliteit verhouding. Na de maaltijd, het was inmiddels half elf in de avond en voor ons eigenlijk al vreselijk laat, gingen we voldaan terug naar de camping. De volgende dag begon eigenlijk identiek, regen! Wijny had me op het hart gedrukt dat eerst de camper gestart moest worden vóór ik mocht vertrekken. Dat duurde dus even, want bij het omdraaien van de sleutel gebeurde helemaal niets. Tsja, hoe kan dat nou. Er stond toch echt niets meer aan wat de accu had kunnen leegtrekken. De alarmcentrale van de verzekering gebeld en die zouden een Franse berger inschakelen. Ze zei er al bij dat dat in Frankrijk meestal wat langer duurt. We werden wel snel al gebeld met de vraag of het goed was als ze in de middag kwamen. Nou dat was niet goed natuurlijk. Dan zouden ze er binnen een uur zijn, verwachting rond 11 uur in de morgen. Afijn het was dus toch begin van de middag voor ze er waren. De motor liep met hulp van een startaccu snel en we konden weg. Wijny ging eerst een stukje rijden, tot aan het eerder geplande einddoel van vandaag, Château Porcien, en ik ging weer aan de wandel. Een half uur later weer telefoon, Wijny was een kopje koffie gaan drinken in een bar met allemaal 'lastige en vervelende mannen' en bij terugkomst startte de motor weer niet. Ze had de verzekeraar al weer gebeld en de hulpdienst was onderweg. Ondertussen, zo vertelde ze, stonden die mannen telkens in de deur van het café naar haar te roepen. Misschien zou een mobiel bordeel daar letterlijk en figuurlijk een 'gat in de markt' zijn. Om een lang verhaal niet nog langer te maken, de accu bleek verrot en is vervangen, daarna hebben we geen problemen meer gehad. Ik had die ochtend, niet wetend hoe lang de ellende met de auto zou duren, al een plekje in een B&B gereserveerd. "Quatre mains" in het gehucht Grandchamp. Volgens mij betekent dat zoiets als 4 handen, maar als ik zag wat daar allemaal nog niet af was, dan had deze B&B net zo goed "Quattorze mains" kunnen heten. Het echtpaar dat ons ontving, Frans en Jacqueline, verving de eigenaar voor enkele dagen en deed dat op voortreffelijke wijze. Het eten 's avonds en het ontbijt de volgende morgen waren geweldig en het was ook nog eens heel gezellig. En het klinkt ook nog eens goed als je aan je vrienden kan vertellen dat het met de taal wel goed zit en je zeker 10 minuten Frans hebt gesproken door de telefoon.