Dag 20-21: Champagne! Of toch maar niet?
Door: Ad van den Bovenkamp
31 Juli 2016 | Frankrijk, Reims
Deze twee dagen waren helemaal gericht op het bereiken van één van de hoogtepunten in de pelgrimage, de kathedraal van Reims. Voor de pelgrim, of die nu naar Santiago gaat of naar Assisi, is deze kathedraal een 'must'. Passend bij deze streek is dan wel een glaasje Champagne. Nu is dit drankje sowieso niet favoriet bij mij - alleen met Oud en Nieuw wil ik dan nog wel een glaasje leeg maken - maar ook de wetenschap dat Wijny noodgedwongen eerder naar huis moet en vertrekt voordat ik de kathedraal zal bereiken, maakt het beslist minder feestelijk. De verminderende kracht en mobiliteit van haar rechterarm maken het niet verantwoord nog verder mee te gaan. Twee weken eerder dan gepland, gaat ze zondag 31 juli naar huis.
Na het heerlijke ontbijt in ons B&B in Grandchamp bracht Wijny me naar mijn vertrekpunt in het gehucht Hauteville. De wandeling zou vandaag na 30 km (ik had nog 8 km te doen die eigenlijk voor een dag eerder gepland waren) eindigen in het plaatsje Bazancourt, zo'n 17 km van het centrum van Reims verwijderd. Omdat daar geen camping is, had ik al eerder een hotel aan de noordkant van Reims geboekt.
De wandeling verliep voorspoedig, na de bossen in de Franse Ardennen kreeg het landschap een steeds opener karakter. Bossen werden vervangen door onafzienbare landbouwakkers en, voor een wandelaar ook niet onbelangrijk, de hoogteverschillen die overwonnen moesten worden, werden allengs kleiner. Rond kwart voor vijf in de middag kwam ik bij onze ontmoetingsplek aan, het kerkje van Bazancourt. Dat kerkje valt overigens in het niet bij het reusachtige agro-chemisch complex aan de andere kant van het dorp. De camper zag ik, Wijny niet. Die moest ik uit de kerk plukken waar ze een trouwdienst bijwoonde compleet met gospel koor. Alle deuren stonden open, dus eruit gaan was niet moeilijk. Daarna zijn we naar ons hotel in Reims gereden. Het was nog vroeg, er moest nog gegeten worden, dus we besloten met de bus naar het centrum te gaan, de halte was niet ver weg zei de dame van de receptie. Dat klopte, wat ze niet verteld had, was dat de bussen na 9 uur 's avonds niet meer reden. Komt tijd, komt raad, een taxi kan altijd nog. De kathedraal bleek net dicht te gaan, toen wij eraan kwamen, dus Wijny heeft die uiteindelijk alleen van de buitenkant kunnen zien. Een eetgelegenheid was gauw gevonden - sans gluten pas de problem - al is het soms even gissen wat je op je bord gaat krijgen. Wijny koos voor iets van boeuf en ik besloot de plaatselijke 'AAAAA' specialiteit, Andouillette te proberen. Een soort worst, gevuld met reepjes varkensvlees, groenten, kruiden. Daar had ik spijt van. De eerste hap ging nog wel, maar toen kwam er een rioollucht uit dat stukje worst tevoorschijn, nooit geweten dat er zoveel lucht uit zo'n klein stukje vlees kan komen! Wijny vroeg al eens of ik mijn tanden wel gepoetst had. Of deze lucht typisch is voor dit gerecht, dan wel veroorzaakt is door een (bewaar)fout in de keuken zal ik wel nooit te weten komen, want ik heb me voorgenomen dit gerecht nooit meer te kiezen. Na een ijsje van 'de Mac' weer eens nagedacht over hoe we terug zouden komen bij het hotel. Toevallig stonden we bij een tramhalte en met wat zoeken op google maps kwamen we erachter dat de tram ook tot vrij dicht bij het hotel kwam én nog wel reed. Dus 'probleem' was 'geen probleem'.
Na een prima nachtrust in het hotel en ontbijt in onze camper - ontbijt sans gluten bleek hier niet mogelijk - bracht Wijny me weer naar Bazancourt waar mijn laatste etappe naar Reims moest beginnen. Hier was dan het onvermijdelijke afscheid voor de komende drie maanden ... Even slikken.
Ik ben vervolgens in marstempo richting Reims gelopen, maakte eerst een foutje, waardoor ik toch nog heel dicht langs het eerder genoemde industriële complex kwam - verbaasde me erover dat hekken zo maar open stonden - maar met behulp van mijn gps smart phone zat ik al gauw weer op het goede pad. Ongeveer 17 kilometer scheidden mij in het begin van de kathedraal en nu weet ik dat van de 17 kilometer de laatste 10 kilometer lijnrecht op de kathedraal afgaan. Imposant gezicht als je midden in de graanakkers loopt en je ziet voor je de stad met die kolossale kathedraal er bovenuit. Frustrerend ook dat die maar niet echt dichterbij lijkt te komen. Na 3,5 uur was ik er - op tijd want mijn rugzak was nog zwaarder geworden omdat ik nog een aantal zaken al mee moest nemen, die anders nog in de camper gebleven waren - en kon de kathedraal betreden worden. Direct kwam er een suppoost naar me toe die vroeg of ik een 'pélerin' was. Dat leek mij niet zo'n noodzakelijke vraag, ik was de enige met een forse rugzak en een broek en schoenen die wit zagen van het stof, maar ik heb toch maar gewoon "oui" gezegd. Hij wilde me even laten weten dat het ontvangstcomité voor pélerins er binnen 15 minuten zou zijn. Ik wist niet dat dat er was, maar toch maar even gewacht. Ik mocht met mijn rugzak op ook niet verder overigens. Na 10 minuten kwam een dame, die achter een tafel ging zitten waarop ze haar spullen stalde. Een bord 'Accueil pélerins', twee stempels en een invullijst. Ik kon mijn pelgrimspas laten stempelen met de Compostela stempel (de andere was van Assisi) en zag bij het invullen van de lijst dat ik de eerste pelgrim was van die dag. Dat verbaasde me wel weer, want op de lange weg naar Reims had er steeds iemand 15-20 minuten voor mij gelopen. Misschien moest die nog komen of hij gaf niet om een stempel. De ontvangst en de vriendelijke woorden - ze wilde ook helpen bij huisvesting, maar dat had ik al geregeld - deden me toch goed. Reims is bereikt na iets meer dan 500 km lopen en Wijny is weer thuis na iets meer dan 400 km rijden. Morgen wacht de champagnestreek en ga ik naar Épernay. Voor de volgende twee dagen heb ik al onderdak kunnen regelen, dat gaat hier overigens - als je low budget wil overnachten en dat wil een pelgrim - vaak via de gemeente. Eigenlijk best wel goed geregeld al kan je ze op zondag natuurlijk niet bereiken.
Vandaag dan wel geen champagne, maar ik heb wel genoten van een paar biertjes van een microbrouwerijtje '3 Brasseurs'. Buen Camino!
Na het heerlijke ontbijt in ons B&B in Grandchamp bracht Wijny me naar mijn vertrekpunt in het gehucht Hauteville. De wandeling zou vandaag na 30 km (ik had nog 8 km te doen die eigenlijk voor een dag eerder gepland waren) eindigen in het plaatsje Bazancourt, zo'n 17 km van het centrum van Reims verwijderd. Omdat daar geen camping is, had ik al eerder een hotel aan de noordkant van Reims geboekt.
De wandeling verliep voorspoedig, na de bossen in de Franse Ardennen kreeg het landschap een steeds opener karakter. Bossen werden vervangen door onafzienbare landbouwakkers en, voor een wandelaar ook niet onbelangrijk, de hoogteverschillen die overwonnen moesten worden, werden allengs kleiner. Rond kwart voor vijf in de middag kwam ik bij onze ontmoetingsplek aan, het kerkje van Bazancourt. Dat kerkje valt overigens in het niet bij het reusachtige agro-chemisch complex aan de andere kant van het dorp. De camper zag ik, Wijny niet. Die moest ik uit de kerk plukken waar ze een trouwdienst bijwoonde compleet met gospel koor. Alle deuren stonden open, dus eruit gaan was niet moeilijk. Daarna zijn we naar ons hotel in Reims gereden. Het was nog vroeg, er moest nog gegeten worden, dus we besloten met de bus naar het centrum te gaan, de halte was niet ver weg zei de dame van de receptie. Dat klopte, wat ze niet verteld had, was dat de bussen na 9 uur 's avonds niet meer reden. Komt tijd, komt raad, een taxi kan altijd nog. De kathedraal bleek net dicht te gaan, toen wij eraan kwamen, dus Wijny heeft die uiteindelijk alleen van de buitenkant kunnen zien. Een eetgelegenheid was gauw gevonden - sans gluten pas de problem - al is het soms even gissen wat je op je bord gaat krijgen. Wijny koos voor iets van boeuf en ik besloot de plaatselijke 'AAAAA' specialiteit, Andouillette te proberen. Een soort worst, gevuld met reepjes varkensvlees, groenten, kruiden. Daar had ik spijt van. De eerste hap ging nog wel, maar toen kwam er een rioollucht uit dat stukje worst tevoorschijn, nooit geweten dat er zoveel lucht uit zo'n klein stukje vlees kan komen! Wijny vroeg al eens of ik mijn tanden wel gepoetst had. Of deze lucht typisch is voor dit gerecht, dan wel veroorzaakt is door een (bewaar)fout in de keuken zal ik wel nooit te weten komen, want ik heb me voorgenomen dit gerecht nooit meer te kiezen. Na een ijsje van 'de Mac' weer eens nagedacht over hoe we terug zouden komen bij het hotel. Toevallig stonden we bij een tramhalte en met wat zoeken op google maps kwamen we erachter dat de tram ook tot vrij dicht bij het hotel kwam én nog wel reed. Dus 'probleem' was 'geen probleem'.
Na een prima nachtrust in het hotel en ontbijt in onze camper - ontbijt sans gluten bleek hier niet mogelijk - bracht Wijny me weer naar Bazancourt waar mijn laatste etappe naar Reims moest beginnen. Hier was dan het onvermijdelijke afscheid voor de komende drie maanden ... Even slikken.
Ik ben vervolgens in marstempo richting Reims gelopen, maakte eerst een foutje, waardoor ik toch nog heel dicht langs het eerder genoemde industriële complex kwam - verbaasde me erover dat hekken zo maar open stonden - maar met behulp van mijn gps smart phone zat ik al gauw weer op het goede pad. Ongeveer 17 kilometer scheidden mij in het begin van de kathedraal en nu weet ik dat van de 17 kilometer de laatste 10 kilometer lijnrecht op de kathedraal afgaan. Imposant gezicht als je midden in de graanakkers loopt en je ziet voor je de stad met die kolossale kathedraal er bovenuit. Frustrerend ook dat die maar niet echt dichterbij lijkt te komen. Na 3,5 uur was ik er - op tijd want mijn rugzak was nog zwaarder geworden omdat ik nog een aantal zaken al mee moest nemen, die anders nog in de camper gebleven waren - en kon de kathedraal betreden worden. Direct kwam er een suppoost naar me toe die vroeg of ik een 'pélerin' was. Dat leek mij niet zo'n noodzakelijke vraag, ik was de enige met een forse rugzak en een broek en schoenen die wit zagen van het stof, maar ik heb toch maar gewoon "oui" gezegd. Hij wilde me even laten weten dat het ontvangstcomité voor pélerins er binnen 15 minuten zou zijn. Ik wist niet dat dat er was, maar toch maar even gewacht. Ik mocht met mijn rugzak op ook niet verder overigens. Na 10 minuten kwam een dame, die achter een tafel ging zitten waarop ze haar spullen stalde. Een bord 'Accueil pélerins', twee stempels en een invullijst. Ik kon mijn pelgrimspas laten stempelen met de Compostela stempel (de andere was van Assisi) en zag bij het invullen van de lijst dat ik de eerste pelgrim was van die dag. Dat verbaasde me wel weer, want op de lange weg naar Reims had er steeds iemand 15-20 minuten voor mij gelopen. Misschien moest die nog komen of hij gaf niet om een stempel. De ontvangst en de vriendelijke woorden - ze wilde ook helpen bij huisvesting, maar dat had ik al geregeld - deden me toch goed. Reims is bereikt na iets meer dan 500 km lopen en Wijny is weer thuis na iets meer dan 400 km rijden. Morgen wacht de champagnestreek en ga ik naar Épernay. Voor de volgende twee dagen heb ik al onderdak kunnen regelen, dat gaat hier overigens - als je low budget wil overnachten en dat wil een pelgrim - vaak via de gemeente. Eigenlijk best wel goed geregeld al kan je ze op zondag natuurlijk niet bereiken.
Vandaag dan wel geen champagne, maar ik heb wel genoten van een paar biertjes van een microbrouwerijtje '3 Brasseurs'. Buen Camino!
-
31 Juli 2016 - 22:05
Marianne Klein:
Hoi Ad,
Dat is best lang, 3 maanden. Maar fijn dat Wijny veilig thuis is!
Zet m op in je uppie. Het gaat je lukken hoor!
We denken aan je.
Knuf Mar. -
31 Juli 2016 - 23:03
Ma En Pa Boof:
Beste Ad,
Jammer dat Wijny je vroegtijdig moest verlaten, maar gezien jouw Boven doorzettingsvermogen
zal het wel lukken. Een Pelgrim overdenkt, wandelt en ziet niet achterom. Eersrdaags is het
Baskenland in zicht. (grapje) Veel sterkte en wandelplezier.
Groeten van
Ma en Pa Boiof.
-
31 Juli 2016 - 23:11
Karlijn:
Ik heb het even voor je gegoogled: andouillettes (dat is denk ik het meervoud?) bestaan uit stukken darm en maag, en staan net boven beschimmelde maïs (uit Mexico) op het lijstje van meest favoriete buitenlandse gerechten. Hiermee vergeleken ruiken Franse kazen heerlijk, als ik het internet tenminste mag geloven.
Voortaan maar gewoon quiche lorraine of steak au poivre bestellen?
Liefs -
01 Augustus 2016 - 10:35
Jan En Truus:
Dag Ad,
We lezen jou smakelijke verhalen iedere keer met veel plezier. Inderdaad erg jammer dat Wijny nu al naar huis moest, maar dat is niet anders.
We zien onderhand jou verhalen wel in boekvorm in de bibliotheek in Veenendaal liggen. Nog veel succes met je verdere reis, en wachten met spanning op je volgende verslag.
Lieve groet Jan en Truus -
01 Augustus 2016 - 21:04
Thisine:
Haha, dat verhaal van die worst ... wij kunnen het beamen : 21 jaar geleden koos Marcel ook dit gerecht in Normandie en bij jullie beschrijving, ruiken wij de lucht gewoon weer!!
We zagen de "beschermengel" op je rugzak, wat super dat je dat gedaan hebt. We denken aan je en bidden voor een veilige reis met positieve indrukken, ervaringen en ontmoetingen.
Liefs, Thisine en de bende -
01 Augustus 2016 - 23:02
Emile:
Hi Ad,
Ik ben niet de enige zie ik die pleit voor uitgaven van een (reeks van) boek(en) over de avonturen van en onder pseudoniem AdBovie;) Helaas (of eigenlijk gelukkig .. zit 5 weken op een klus namelijk) heb ik wat beperkt tijd om alles goed te leven. Hoe bevalt de BBQ-gun, alias föhn, wasdroger etc. eigenlijk? Lijkte me sterk dat je die echt hebt meegenomen;) Succes Ad, geniet ervan! Wijny krijgt uiteraard ook een diepe buiging, dat is nogal grote klasse om die ruimte te krijgen en te geven. grt. Emile -
02 Augustus 2016 - 20:45
Mia V Cuijk Sevriens:
Hoi Ad.
Tjonge jonge wat jammer dat Wijny eerder moest afhaken -
02 Augustus 2016 - 20:51
Mia Van Cuijk Sevriens:
Hoi ad.
Wat jammer te horen dat Wijny eerder moest vertrekken
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
