Dag 76-78: Au revoir! Bienvenidos!

Na ruim 60 dagen door Frankrijk te hebben gelopen, ben ik op dag 78 van mijn Camino de grens met Spanje gepasseerd! De grenspaal zelf moet onopvallend geweest zijn, ik heb die in elk geval niet (bewust) gezien. Het was nog niet helemaal licht toen ik samen met nog een paar anderen vertrok bij 'Refuge Orisson', de berghut waar ik feitelijk een rustdag had gehouden na een klim van slechts 2 uur vanuit het plaatsje Saint Jean Pied de Port (SJPdP). Het steilste gedeelte van de klim was de dag ervoor al geslecht, er restten weliswaar nog bijna 600 hoogtemeters, maar het stijgingspercentage van de route was niet heel hoog. Na de regen van gisteren hingen er wolken in het dal onder ons, een prachtig gezicht, de stilte een verademing na de drukte van SJPdP en de klim naar Orisson. Veruit het grootste deel van de Camino gangers begint de tocht in SJPdP en dat is gelijk ook een stevige uitdaging als je niet geoefend bent. Feitelijk is de eerste etappe naar (voor de meesten) het Spaanse Roncevalles de zwaarste op weg naar Santiago. Het plaatsje SJPdP is een leuk en eigenlijk ook wel mooi stadje, maar de enorme stroom toeristen én (vooral daar startende) pelgrims gaf mij niet een heel goed gevoel. Af en toe had ik het gevoel dat het vooral 'pelgrims kijken' was wat de toeristen deden, zoals je in de dierentuin aapjes kijkt. Voortdurend stond er weer iemand in de deur van de herberg om een foto te maken van ... geen idee eigenlijk, het interieur kan de reden niet geweest zijn. De herberg zelf, of liever gezegd het team dat de herberg bestierde, was trouwens heel erg goed. Tot voor enige jaren werd deze geleid door een Nederlands stel en heette de herberg L'Esprit du Chemin, nu geleid door een Bask onder de naam Beilari (Baskisch voor 'Pelgrim'). De sfeer was echter nog steeds hetzelfde als ik uit de verhalen op internet had opgemaakt. Deelname aan het diner was verplicht en er werd veel aandacht besteed aan het kennismaken met elkaar. Vele nationaliteiten waren vertegenwoordigd en iedereen vertelde wat zijn of haar doel was. Op twee Belgische vrouwen na, die uit Toulouse waren vertrokken, bleek ik de enige die niet in SJPdP startte. Hoewel de huisregels stilte tot 06h30 voorschreven, waren de zenuwen van de meesten kennelijk zo gespannen, dat het al ruim voor die tijd heel onrustig was. En hoewel ik maar een kort tochtje voor de boeg had, besloot ik ook maar om te gaan en samen met de Nederlandse Marijke ben ik naar boven gegaan. De regen die voorspeld was, bleef uit tot iets nadat we mijn einddoel voor die dag hadden bereikt (het zit me wat dat betreft wel heel erg mee). Marijke moest door en ik heb haar veel succes gewenst Dat zal wel lukken, want ze liep een straf tempo voor een eerste dag. Iets later meldden zich nog een aantal anderen uit de 'Beilari groep', die ook op Orisson bleven. Met de Canadese Don heb ik een heel leuke dag gehad en vanmorgen hebben we met een foto (moet ik nog wel van hem krijgen) afscheid genomen. In SJPdP had ik nog een bijzondere ontmoeting. Ik was net de deur van de herberg uitgestapt toen ik een bekend gezicht zag. De Belgische Sjef uit Lier, die Wijny en ik in Signy l'Abbaye hadden ontmoet, bleek ook in de stad te zijn. Na 60 dagen een vrijwel volledig verschillende route te hebben gevolgd, liepen we elkaar hier weer tegen het lijf. Sjef was al een dag daar en had last van een knie, hij dacht zelf vanwege zijn extreem zware rugzak (20 kg incl. tent). We hebben samen in de zon van een biertje genoten en de ervaringen uitgewisseld. Hij was er nog niet zeker van verder te kunnen, maar vond zijn Camino toch al geslaagd.
Het eerste dagdeel in Spanje belooft veel goeds. Na nog geen 10 km in Spanje te hebben gelopen ben ik al meer OPEN bars en restaurants tegen gekomen dan normaliter in minimaal twee wandeldagen in Frankrijk. Het zoeken naar koffie, brood etc lijkt voorbij. Eviva España!