Dag 53: MMMM
Door: Ad van den Bovenkamp
01 September 2016 | Frankrijk, Le Puy-en-Velay
Al weer een verslag zult u misschien denken? En dat op een rustdag. Het bereiken van Le Puy is eigenlijk wel een bijzonder moment op deze tocht en betekent in verschillende opzichten ook een breekpunt.
Allereerst verandert de looprichting significant, van een voornamelijk zuideljke naar een zuidwestelijke richting, eindelijk echt in de richting van het einddoel Santiago de Compostela.
Vanaf hier wordt het ook aanmerkelijk drukker met pelgrims al zijn er velen die slechts een deel van de tocht maken. De route tussen Le Puy en St-Jean-Pied-de-Port aan de Spaanse grens, iets meer dan 700 km is erg populair. Één van de prettige gevolgen daarvan is dat er ook veel meer goedkope herbergen langs de route te vinden zijn en dat zijn ook bij uitstek de plaatsen waar je mensen kan ontmoeten uit alle delen van de wereld.
En tot slot betekent het bereiken van Le Puy ook dat je ongeveer op de helft bent. Vanaf hier wordt het toch een beetje 'aftellen'. Met nog ongeveer 50 dagen te gaan, betekent het voor mij dat ik zo rond 20 oktober in SdC zou kunnen zijn. Natuurlijk moeten er dan geen grote tegenslagen zijn en moet het weer een beetje mee blijven zitten.
Even terug naar de titel van dit stuk. U hebt zich misschien al afgevraagd wat ik daar nou weer mee bedoel. Wel, met deze 4 letters M kan ik het leven van mij als pelgrim beschrijven. Als scheikundige had ik graag een nog kortere notatie gehad, maar deze applicatie verhindert het om een 4 als subscript aan de letter M te hangen (volgt u het nog) en dus houd ik het maar bij MMMM. En eigenlijk is dat ook wel weer goed, want als je dat probeert uit te spreken, klinkt het als 'lekker'. En dat is het pelgrimsleven eigenlijk ook wel. Nieuwsgierig? De vier letters M staan voor: Manger, Marcher, Manger en Maffen. Zo vul ik in elk geval de 24 uur van een etmaal. Moeilijker is het niet, hoewel ik u natuurlijk al diverse keren heb gemeld dat het niet altijd meevalt om op de gewenste tijd aan eten (manger) te komen in Frankrijk. En ook het lopen (marcher) is niet altijd makkelijk geweest. Het gewicht van de rugzak voel je de ene keer meer dan de andere zullen we maar zeggen. Voor het slapen (maffen) heb ik inmiddels al vele verschillende onderkomens gehad en het valt me mee dat ik altijd wat gevonden heb, niet in alle gebieden even eenvoudig.
Opvallende zaken in die eerste 1300 km? Ik ben nu ruim 7 weken onderweg en het gewicht van de rugzak wordt inmiddels grotendeels gecompenseerd door een verlaging van mijn eigen lichaamsgewicht! Het is minimaal 30 jaar geleden dat ik in de buurt van de 75 kg kwam, maar het voelt heel goed. Ook een reden waarom het klimmen steeds makkelijker gaat, lang niet zo fit geweest. Van de 1300 km tot nu toe heb ik er minimaal 1200 alleen gelopen, sommige mensen zouden er misschien gek van worden, maar je hebt alle tijd om je gedachten de vrije loop te laten gaan, niet gehinderd door interrupties van anderen. En als het me soms toch een beetje te stil werd, dan was er muziek. Zoon Bas heeft net voor mijn vertrek nog een serie MP3 bestanden gedownload en met de oortjes in ben je je pijntjes gauw vergeten. Hebt u ooit na 40 km wandelen nog het tempo kunnen versnellen? Probeer het nummer "Radio gaga" van de groep Queen eens. Dat geeft energie, niet normaal. Af en toe zing ik ook mee (denk ik) en zie ik de mensen vreemd kijken naar die marcherende backpacker.
Zoals ik in één van mijn eerste verslagen, nog vóór vertrek, schreef, was het ook mijn bedoeling de wandeling te gebruiken voor bezinning op verleden en toekomst en mijn eigen functioneren. Dat is zeker nog niet voltooid, maar zo langzamerhand beginnen er wel wat dingen helderder te worden. Vaak zijn het trouwens zaken die je eigenlijk best weet, maar die al heel lang onder het stof en de werksleur van alledag verdwenen zijn. Ik ga daar hier niet te veel over uitwijden, maar in elk geval één aspect is tot nu toe heel belangrijk gebleken: 'vragen'. Misschien wel de eerste foto van dit reisverslag, gemaakt bij de Jacobus de Meerdere kerk in Uithuizen (Gr), stelt 'het vragen', van een pelgrim in dit geval, centraal. Zó waar. Ik ben van nature geen 'vrager', wil altijd alles zelf uitvogelen (u kent het beeld van de man die de weg niet weet, maar gewoon rond de kerk blijft rijden in de hoop een keer de goede weg te zien? C'est moi), maar heb gemerkt dat 'vragen' eigenlijk heel makkelijk is. Je komt sneller waar je moet zijn, krijgt sneller wat je wil hebben (alleen de Franse horeca moet wat dat betreft nog een slag maken) én ik heb gemerkt dat de mensen waaraan je iets vraagt het fijn vinden om je te kunnen helpen.
Het is in de afgelopen 1300 km dus nog niet vaak gebeurd, maar als je met een prettig iemand samen oploopt, voel je je rugzak nauwelijks. Iets om rekening mee te houden in het dagelijks leven en in je werk.
Wat ik verder heel bijzonder vind, is hoeveel mensen reageren op mijn verslagen. Dat voelt heel goed, geeft toch het gevoel 'thuis' niet kwijt te zijn. Blijf dat vooral doen en misschien een suggestie om ook eens vragen aan mij te stellen. Dan kan ik daarop in een volgend verslag weer op ingaan.
De zon knalt inmiddels mijn hotelkamer binnen, ik ga even de stad in, een 'bakkie' doen.
Allereerst verandert de looprichting significant, van een voornamelijk zuideljke naar een zuidwestelijke richting, eindelijk echt in de richting van het einddoel Santiago de Compostela.
Vanaf hier wordt het ook aanmerkelijk drukker met pelgrims al zijn er velen die slechts een deel van de tocht maken. De route tussen Le Puy en St-Jean-Pied-de-Port aan de Spaanse grens, iets meer dan 700 km is erg populair. Één van de prettige gevolgen daarvan is dat er ook veel meer goedkope herbergen langs de route te vinden zijn en dat zijn ook bij uitstek de plaatsen waar je mensen kan ontmoeten uit alle delen van de wereld.
En tot slot betekent het bereiken van Le Puy ook dat je ongeveer op de helft bent. Vanaf hier wordt het toch een beetje 'aftellen'. Met nog ongeveer 50 dagen te gaan, betekent het voor mij dat ik zo rond 20 oktober in SdC zou kunnen zijn. Natuurlijk moeten er dan geen grote tegenslagen zijn en moet het weer een beetje mee blijven zitten.
Even terug naar de titel van dit stuk. U hebt zich misschien al afgevraagd wat ik daar nou weer mee bedoel. Wel, met deze 4 letters M kan ik het leven van mij als pelgrim beschrijven. Als scheikundige had ik graag een nog kortere notatie gehad, maar deze applicatie verhindert het om een 4 als subscript aan de letter M te hangen (volgt u het nog) en dus houd ik het maar bij MMMM. En eigenlijk is dat ook wel weer goed, want als je dat probeert uit te spreken, klinkt het als 'lekker'. En dat is het pelgrimsleven eigenlijk ook wel. Nieuwsgierig? De vier letters M staan voor: Manger, Marcher, Manger en Maffen. Zo vul ik in elk geval de 24 uur van een etmaal. Moeilijker is het niet, hoewel ik u natuurlijk al diverse keren heb gemeld dat het niet altijd meevalt om op de gewenste tijd aan eten (manger) te komen in Frankrijk. En ook het lopen (marcher) is niet altijd makkelijk geweest. Het gewicht van de rugzak voel je de ene keer meer dan de andere zullen we maar zeggen. Voor het slapen (maffen) heb ik inmiddels al vele verschillende onderkomens gehad en het valt me mee dat ik altijd wat gevonden heb, niet in alle gebieden even eenvoudig.
Opvallende zaken in die eerste 1300 km? Ik ben nu ruim 7 weken onderweg en het gewicht van de rugzak wordt inmiddels grotendeels gecompenseerd door een verlaging van mijn eigen lichaamsgewicht! Het is minimaal 30 jaar geleden dat ik in de buurt van de 75 kg kwam, maar het voelt heel goed. Ook een reden waarom het klimmen steeds makkelijker gaat, lang niet zo fit geweest. Van de 1300 km tot nu toe heb ik er minimaal 1200 alleen gelopen, sommige mensen zouden er misschien gek van worden, maar je hebt alle tijd om je gedachten de vrije loop te laten gaan, niet gehinderd door interrupties van anderen. En als het me soms toch een beetje te stil werd, dan was er muziek. Zoon Bas heeft net voor mijn vertrek nog een serie MP3 bestanden gedownload en met de oortjes in ben je je pijntjes gauw vergeten. Hebt u ooit na 40 km wandelen nog het tempo kunnen versnellen? Probeer het nummer "Radio gaga" van de groep Queen eens. Dat geeft energie, niet normaal. Af en toe zing ik ook mee (denk ik) en zie ik de mensen vreemd kijken naar die marcherende backpacker.
Zoals ik in één van mijn eerste verslagen, nog vóór vertrek, schreef, was het ook mijn bedoeling de wandeling te gebruiken voor bezinning op verleden en toekomst en mijn eigen functioneren. Dat is zeker nog niet voltooid, maar zo langzamerhand beginnen er wel wat dingen helderder te worden. Vaak zijn het trouwens zaken die je eigenlijk best weet, maar die al heel lang onder het stof en de werksleur van alledag verdwenen zijn. Ik ga daar hier niet te veel over uitwijden, maar in elk geval één aspect is tot nu toe heel belangrijk gebleken: 'vragen'. Misschien wel de eerste foto van dit reisverslag, gemaakt bij de Jacobus de Meerdere kerk in Uithuizen (Gr), stelt 'het vragen', van een pelgrim in dit geval, centraal. Zó waar. Ik ben van nature geen 'vrager', wil altijd alles zelf uitvogelen (u kent het beeld van de man die de weg niet weet, maar gewoon rond de kerk blijft rijden in de hoop een keer de goede weg te zien? C'est moi), maar heb gemerkt dat 'vragen' eigenlijk heel makkelijk is. Je komt sneller waar je moet zijn, krijgt sneller wat je wil hebben (alleen de Franse horeca moet wat dat betreft nog een slag maken) én ik heb gemerkt dat de mensen waaraan je iets vraagt het fijn vinden om je te kunnen helpen.
Het is in de afgelopen 1300 km dus nog niet vaak gebeurd, maar als je met een prettig iemand samen oploopt, voel je je rugzak nauwelijks. Iets om rekening mee te houden in het dagelijks leven en in je werk.
Wat ik verder heel bijzonder vind, is hoeveel mensen reageren op mijn verslagen. Dat voelt heel goed, geeft toch het gevoel 'thuis' niet kwijt te zijn. Blijf dat vooral doen en misschien een suggestie om ook eens vragen aan mij te stellen. Dan kan ik daarop in een volgend verslag weer op ingaan.
De zon knalt inmiddels mijn hotelkamer binnen, ik ga even de stad in, een 'bakkie' doen.
-
01 September 2016 - 10:45
Marian:
Hoi Ad,
Van vragen word je wijs is het gezegde.
En je was al best bij de les. Dat beloofd wat...
Fijn dat je die conclusie al hebt kunnen maken.
Maar..om toch een vraag te stellen: hoe bevallen je nieuwe schoenen?
Geniet van het gezelschap van je mede pelgrims en heb het goed!
Knuf Mar. -
01 September 2016 - 11:34
Emile:
Hi Ad, leuke teksten weer. MMMM heldere afkorting;) die blijft goed hangen (zeg maar de rest van mijn leven;), misschien is 4M wat dichter bij je scheikundige achtergrond. Ik vroeg met net af hoe het reflectieproces verliep, ook daar worden we op onze wenken bedient. Met de leeftijd heb ik steeds meer waardering gekregen voor spreuken/wijsheden in een zin. Meer vragen stellen ipv praten is voor mij eveneens (eerlijk gezegd vind ik dat jij dat heel goed kunt) een groot aandachtspunt. De volgende spreuk houdt mij altijd alert (ook al bak ik er nog weinig van): ''wie vraagt wordt wijzer, wie praat herhaalt alleen wat hij al weet''. Misschien heb je er wat aan Ad. Nou succes en nog heel veel plezier! grt. Emile -
01 September 2016 - 11:38
Emile:
.. da's geinig is ik zie nu net pas dat Mar ook adviseert veel te vragen;) -
01 September 2016 - 11:58
Arja:
Hey kanjer,
Diep respect inderdaad voor alle km die je alleen loopt, vaak door gebieden die moeilijker begaanbaar zijn en veel van je conditie vergen.
Ik had op de foto's al een Ad gezien van vele jaren geleden ;) Ik hoop dat je een riem bij je hebt, het lijkt mij nl zeer vervelend om steeds je broek op te mogen houden tijdens het lopen.
Prachtig om te lezen dat je gedachte en hoe verder, zich al meer ontwikkeld.
Ik kijk uit naar je volgende verslag.
dikke knuffel -
01 September 2016 - 13:15
Ma En Pa Boof:
Beste Ad,
Wij hadden vroeger een buurvrouw -Oma Leur- jou ook bekend, die overigens veel had
meegemaakt. Zij zei:"Kees kijk niet naar het verleden, maar naar de toekomst".
"Besef elke dag echt, dat je leeft en dat het een groot geschenk is".
Weet dan dit:
"Het is voor Hem geen last onze last te dragen. Het is wel lastig voor Hem, als wij Hem
niet toestaan dat te doen!".
Wellicht kan dit een hint zijn voor jouw toekomstig functioneren.
Graag een reactie?.
Groeten voor nu later van
je moeder en vader -
02 September 2016 - 09:52
Lisanne:
Zo, dat schiet lekker op zeg! Ik ben blij voor je dat er steeds meer mensen mee op pad zijn. Bezinning zonder interrupties kan heel prettig zijn, dat herken ik zeker. Maar kennis maken met de motivaties en intenties van anderen is dan weer heel inspirerend. Aanvullend pakketje lijkt me!
Ondertussen nog 'wilde plannen' gekregen?
Ik ben erg benieuwd, en in ieder geval heel trots op hoe je dit doet!
Dikke kus, ook van Noa! -
02 September 2016 - 20:42
Coen:
Mooie datum broer om aan te komen in SdC. Je kunt je jongste broer al heel lang van alles vragen. De antwoorden zullen niet altijd even wijs zijn. Nog vele mooie inzichten gewenst en dingen samen doen met aangenaam gezelschap maakt het leven zeker aangenamer.succes de komende weken -
04 September 2016 - 14:45
Conny Van Tuil :
Ik vraag me af wat nu het lastigste voor je was/is om te vragen. En is er iets wat moeilijker is dan je had verwacht? Maar fijn dat het zo goed gaat. Geweldig hoor. -
04 September 2016 - 21:02
Gré Westerhof:
Ad, Fijn om je verhalen te lezen en de reis op deze wijze te mogen volgen. Heel veel succes met de 2de helft. Groet vanuit Veenendaal. Martin& Gré. -
04 September 2016 - 21:29
Carla Van Geest:
Hoi Ad,
Vanmorgen in het kerkblad gelezen over je tocht, heel knap.
Een bijzondere plek heb jij, je ouders en je broers in mijn hart, jij begrijpt wel waarom.
Van harte hoop ik dat het je brengt, waar je op hoopt.
Lieve groet, Carla.
-
04 September 2016 - 22:26
Hilda Doolaard:
Wederom een mooi verhaal. Vanmorgen Wijnie gesproken en ook haar een goede tijd gewenst. Jullie zijn wel een stelletje globetrotters......
Het gaat je goed op je verdere reis!
Groeten Peter&Hilda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
