Dag 43-46: Haut Beaujolais passé!
Door: Ad van den Bovenkamp
25 Augustus 2016 | Frankrijk, Roanne
Eindelijk weer eens een stabiel netwerk en dus de gelegenheid aangrijpen om een verslag te schrijven. Na de 3 heerlijke relaxdagen op de camping met Lisanne en Noa (inmiddels weer veilig in Nederland) moesten de benen er weer aan geloven. Op maandag 22 augustus werd ik door Lisanne en Noa naar Cluny gebracht en na een kopje koffie (en een glas melk voor Noa) namen we afscheid. Ik bracht eerst een bezoekje aan het Tourist Office, omdat mij verteld was dat ze hier een lijst met adressen hadden voor opvang van pelgrims. Dat was misschien eerder zo, maar nu was er niets meer te krijgen. Gelukkig staan er in mijn (duitstalige) gidsje ook veel overnachtingsmogelijkheden, dus dat zal wel lukken. De afgelopen 3-4 dagen brachten mij in het gebied van de Haut Beaujolais. Veel klim- en daalwerk, waarbij er hoogtes van rond de 1000 m bereikt werden. Ik had - ook vanwege de verwachte hitte - voor mezelf niet al te lange etappes ingepland, zo rond de 20 km per dag. Het ging me echter veel makkelijker af dan verwacht, dus uiteindelijk zijn het er toch etappes van gemiddeld 30 km geworden en ben ik 4 dagen later, via Tramayes/Le perret, Propières en Mars in de stad Roanne aangekomen in het dal van de Loire. De bergen heb ik dus weer even achter me gelaten. Roanne ligt niet echt aan de Compostela route, die gaat er met een grote boog omheen. Ik was echter de rits aan kleine dorpjes waar alles dicht lijkt te zijn als ik er doorkom weer even zat. Bovendien kort ik zo de route wat af, het scheelt ongeveer 20 km. Na het wandelen door de enorm uitgestrekte bossen met veel schaduw viel het lopen in de Loire vallei zwaar. Met een temperatuur van boven de 35 grC en de zon vol op je is het echt zweten en ik was dan ook heel blij toen ik op de Place de l'Hotel de Ville in Roanne aankwam, waar mijn 'hotel' zich volgens Booking.com zou moeten bevinden op nummer 2. Daar zat echter een bank en waar ik ook keek, ik kon nergens iets vinden dat op het beoogde hotel leek. De medewerkster van de bank die ik het adres liet zien, keek ook verbaasd. Dus maar eens even bellen. De ingang bleek in straatje aan de achterzijde van het bankgebouw te zijn, Rue Casanova 43. Daar was inderdaad een bel met de naam die ik zocht, L'ptit Bonheur. Het bleek meer een Airbnb adres te zijn, een appartement waarvan enkele kamers verhuurd worden. Eigenlijk niet helemaal wat ik had gezocht, maar wel in het centrum. Het ontbijt wordt verzorgd en voor het diner heb ik weer eens de Mac opgezocht. Het was overigens gezellig in de stad, ook hier weer live muziek op pleintjes.
Qua overnachtingsadressen kom je van alles tegen. Voor de eerste dag had ik niets gereserveerd en in Tramayes aangekomen bij het Tourist Office (dicht natuurlijk) zag ik op de deur een melding van een prive onderkomen in huize Le Belperret. Toen ik belde, bleek er voor die avond nog ruimte te zijn. De dame aan de telefoon vroeg me welke route ik volgde (Compostela of Assisi) en toen ik daarop Compostela antwoordde, gaf ze een uitgebreide beschrijving hoe ik bij hun huis kon komen, 4 km buiten Tramayes. Op de deur van het Tourist Office had ik echter gezien dat de 'Weg van Assisi' precies langs het huis kwam en dus gewoon die aanduidingen gevolgd. Ik werd hartelijk ontvangen door de Belgische (!) familie Carpentier. Een prachtige kamer in het souterrain viel mij ten deel en 's avonds kwam er een warme maaltijd met (jawel) nasi! Ik had haar niet verteld dat dit tot mijn lievelingsgerechten hoorde, het moest kennelijk zo zijn. Haar (2e) echtgenoot bleek zelf ook de pelgrimstocht vanuit Luik gelopen te hebben, dus we hadden wat om over te praten ook. De dag daarop had ik een gite op de gemeente camping gereserveerd. Voor een gering bedrag had ik een compleet ingerichte gite voor mezelf. Ik moest natuurlijk wel zelf voor eten zorgen, maar het was een heel mooi plekje. Voor de dag daarop was ik aan het bellen geslagen. Ik wilde het dorpje Mars bereiken en daar had ik een adres van een fam. Vermorel. Die bleken echter geen ruimte te hebben, maar meneer Vermorel gaf me wel de telefoonnummers van twee andere families in het dorp. En bij de eerste, de fam. Larue, was het gelijk raak. Nou ja gelijk, ik bleek eerst het nummer van de zoon te hebben, maar die verwees mij snel door. Meneer Larue had gezegd dat als ik bij de kerk was, ik niet zo ver meer van hun huis verwijderd was. Dus eerst naar de kerk (altijd goed toch?) en tot mijn blijdschap zag ik naast de kerk ook een terras. Bar dicht natuurlijk, maar op de deur stond dat de zaak open zou gaan over 3 minuten. Die kon ik nog wel even wachten. Ruim een half uur later stopte er een auto bij het terras en de man, kennelijk de eigenaar, schrok dat er een klant zat. Ik kreeg wel een 'pression', maar hij zei me dat hij gelijk weer weg ging en dat ik het glas maar op het tafeltje bij de deur moest zetten. En ja, de fam. Larue kende hij wel, die woonden daar boven ergens. Dat was niet een heel uitgebreide routeaanduiding, dus ook maar even gebeld. Mevrouw kwam aan de telefoon en vertelde me dat ik de weg naar Arcinges moest nemen (daar kwam ik net vandaan afgedaald dacht ik) vanuit het dorp en dan vrij snel een 'petit chemin' omhoog moest inslaan en dan was het het 2e huis rechts. Dat kleine weggetje vond ik snel en de mensen die bij het begin daarvan woonden, bevestigden ook nog eens dat het 2e huis rechts het juiste moest zijn. Een kleine 300 m verder kwam het kleine weggetje uit op een asfalt weg die daar net een bocht maakte. Ik kon rechtdoor of rechtsaf en koos voor rechtdoor. Het tweede huis rechts bleek veel verder omhoog te zijn dan ik gehoopt had en ook niet het juiste. Weer bellen dus en nu kreeg ik de man aan de telefoon. Hij vertelde me dat ik voor rechtsaf had moeten kiezen en dan was het het tweede huis. Ondertussen was ook de eigenaar van de woning die niet de juiste bleek te zijn bij me komen staan. Hij informeerde of ik een pelgrim was en waar ik zijn moest. Het bleek familie te zijn, de zwager. Later vertelde de heer Larue dat hij 10 broers en zussen had en begreep ik ook dat je in dit kleine dorp niet om de fam. Larue heen kan. Overigens ook hier een prachtig huis met pelgrimsverblijf in het souterrain. Over vertrouwen gesproken, je kon zelf geven wat je wilde, in de slaapkamer stond een doos met daarop de tekst 'DONATIVO'.
Ik hoop jullie zo weer een beetje op de hoogte te hebben gesteld van het reilen en zeilen van deze pelgrim. De komende dagen trek ik verder door de Loire vallei en over ongeveer een week hoop ik in Le Puy te zijn.
Qua overnachtingsadressen kom je van alles tegen. Voor de eerste dag had ik niets gereserveerd en in Tramayes aangekomen bij het Tourist Office (dicht natuurlijk) zag ik op de deur een melding van een prive onderkomen in huize Le Belperret. Toen ik belde, bleek er voor die avond nog ruimte te zijn. De dame aan de telefoon vroeg me welke route ik volgde (Compostela of Assisi) en toen ik daarop Compostela antwoordde, gaf ze een uitgebreide beschrijving hoe ik bij hun huis kon komen, 4 km buiten Tramayes. Op de deur van het Tourist Office had ik echter gezien dat de 'Weg van Assisi' precies langs het huis kwam en dus gewoon die aanduidingen gevolgd. Ik werd hartelijk ontvangen door de Belgische (!) familie Carpentier. Een prachtige kamer in het souterrain viel mij ten deel en 's avonds kwam er een warme maaltijd met (jawel) nasi! Ik had haar niet verteld dat dit tot mijn lievelingsgerechten hoorde, het moest kennelijk zo zijn. Haar (2e) echtgenoot bleek zelf ook de pelgrimstocht vanuit Luik gelopen te hebben, dus we hadden wat om over te praten ook. De dag daarop had ik een gite op de gemeente camping gereserveerd. Voor een gering bedrag had ik een compleet ingerichte gite voor mezelf. Ik moest natuurlijk wel zelf voor eten zorgen, maar het was een heel mooi plekje. Voor de dag daarop was ik aan het bellen geslagen. Ik wilde het dorpje Mars bereiken en daar had ik een adres van een fam. Vermorel. Die bleken echter geen ruimte te hebben, maar meneer Vermorel gaf me wel de telefoonnummers van twee andere families in het dorp. En bij de eerste, de fam. Larue, was het gelijk raak. Nou ja gelijk, ik bleek eerst het nummer van de zoon te hebben, maar die verwees mij snel door. Meneer Larue had gezegd dat als ik bij de kerk was, ik niet zo ver meer van hun huis verwijderd was. Dus eerst naar de kerk (altijd goed toch?) en tot mijn blijdschap zag ik naast de kerk ook een terras. Bar dicht natuurlijk, maar op de deur stond dat de zaak open zou gaan over 3 minuten. Die kon ik nog wel even wachten. Ruim een half uur later stopte er een auto bij het terras en de man, kennelijk de eigenaar, schrok dat er een klant zat. Ik kreeg wel een 'pression', maar hij zei me dat hij gelijk weer weg ging en dat ik het glas maar op het tafeltje bij de deur moest zetten. En ja, de fam. Larue kende hij wel, die woonden daar boven ergens. Dat was niet een heel uitgebreide routeaanduiding, dus ook maar even gebeld. Mevrouw kwam aan de telefoon en vertelde me dat ik de weg naar Arcinges moest nemen (daar kwam ik net vandaan afgedaald dacht ik) vanuit het dorp en dan vrij snel een 'petit chemin' omhoog moest inslaan en dan was het het 2e huis rechts. Dat kleine weggetje vond ik snel en de mensen die bij het begin daarvan woonden, bevestigden ook nog eens dat het 2e huis rechts het juiste moest zijn. Een kleine 300 m verder kwam het kleine weggetje uit op een asfalt weg die daar net een bocht maakte. Ik kon rechtdoor of rechtsaf en koos voor rechtdoor. Het tweede huis rechts bleek veel verder omhoog te zijn dan ik gehoopt had en ook niet het juiste. Weer bellen dus en nu kreeg ik de man aan de telefoon. Hij vertelde me dat ik voor rechtsaf had moeten kiezen en dan was het het tweede huis. Ondertussen was ook de eigenaar van de woning die niet de juiste bleek te zijn bij me komen staan. Hij informeerde of ik een pelgrim was en waar ik zijn moest. Het bleek familie te zijn, de zwager. Later vertelde de heer Larue dat hij 10 broers en zussen had en begreep ik ook dat je in dit kleine dorp niet om de fam. Larue heen kan. Overigens ook hier een prachtig huis met pelgrimsverblijf in het souterrain. Over vertrouwen gesproken, je kon zelf geven wat je wilde, in de slaapkamer stond een doos met daarop de tekst 'DONATIVO'.
Ik hoop jullie zo weer een beetje op de hoogte te hebben gesteld van het reilen en zeilen van deze pelgrim. De komende dagen trek ik verder door de Loire vallei en over ongeveer een week hoop ik in Le Puy te zijn.
-
26 Augustus 2016 - 08:38
Marian:
Hoi Ad, fijn te lezen dat het goed met je gaat. Bijzonder om zulke gastvrije mensen te mogen ontmoeten.
Heel veel plezier de komende dagen.
Knuf Mar. -
26 Augustus 2016 - 08:59
Ma En Pa Boof:
Beste Ad,
Wij hebben jouw verslag met veel genoegen gelezen. De overnachtingsperikelen geven ons veel stof
tot nadenken. De foto.s geven een prachtig beeld van de route.De stad Roanne hebben wij in het
vizier en zal zeker enige ontspanning geven. Van het thuisfront kunnen wij melden dat de herstelpe-
riode vordert, maar nog wel enige tijd zal vergen. Dankbaar zijn wij voor de vooruitgang, die Ma
boekt. Wij wensen je verder veel wandelplezier en blijf genieten ook als de kilometers onder je door razen.
Lieve groeten van je
ouders. -
26 Augustus 2016 - 09:38
Karlijn:
Al zuchtend en steunend in die hitte hier kan ik me niet voorstellen om ook nog eens 30 km te moeten wandelen. Het zwembad van familie Larue ziet er daarentegen aantrekkelijk uit ;)
Veel succes met de volgende kilometers!
Liefs, Karlijn -
26 Augustus 2016 - 16:03
Erik:
Leuk om te lezen, heel veel success en plezier verder!
Ik hoop dat het ooit ook voor mij is gegeven om deze reis te maken.
Gr., Erk -
26 Augustus 2016 - 16:07
Loek Wisseborn:
Hoi Ad,
Leuk om je verslag te lezen Ad, je bent al aardig op weg! Nog maar een kilometer of 1400 ;-)!
Hele voorspoedige dagen gewenst nog, good goan!
Groet,
Loek -
27 Augustus 2016 - 08:01
Coen:
He Broer, er blijft niet veel van je over als ik de foto's zo bekijk. Als ze jou maar kunnen zien straks als je daar bij je eindpunt bent. Er moet wel wat te zegenen over blijven he. Met ma gaat het goed en je broer Kees gaat ook vooruit. Weliswaar wandelend maar in dit kader is dat wel gepast. Goed bezig broer en mooie inzichten gewenst. Coenraad -
27 Augustus 2016 - 12:49
Bertus Geerestein:
Als ik de foto van jouzelf zie uitgeput liggend om nieuw krachten op te doen kan ik me hier in Ederveen met een temperatuur van 30 graden iets bij voorstellen hoe moe je bent na zulke wandelingen, beklimmingen en afdalingen. Maar uit de mooie omgeving en de ontmoetingen zul je vast weer genoeg energie hebben om verder te gaan. Mijn bewondering is groot voor deze onderneming. Veel fijne kilometers nog en veel inspiratie.
Groet, Bertus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
