Dag 34-36: De Morvan rond Maria ten hemelopneming

Op de dag dat mijn moeder haar 80e verjaardag viert - nou ja van vieren is maar deels sprake, omdat morgen een operatie wacht - en de Fransen genieten van een lang weekend omdat 'Maria ten hemelopneming' aansluit op het weekend, heb ik weer een redelijk betrouwbaar WIFI adres gevonden in Hotel du Morvan, een typisch Frans dorpshotel in Saint-Léger-sous-Beuvray. Tijd dus voor weer een update, er is best veel gebeurd en ik ben inmiddels al weer een dikke 100 km van Vézelay verwijderd.
Voordat ik een korte beschrijving van de gebeurtenissen geef, moet ik eerst wat recht zetten. Mijn vrije vertaling van het Franse 'repas', ik dacht echt dat het 'koud eten' betekende, blijkt toch niet te kloppen. Ik had het nog niet aan het digitale papier toevertrouwd of ik kreeg in de Gîte in Chastellux een 'repas' opgediend, wat je in een sterrenrestaurant nauwelijks kan verwachten. Een 5 gangen 'repas' inclusief warme en overheerlijke Boeuf Bourguignon. Het hangt dus echt van de kok af. Het was net alsof deze gastvrouw ook mijn blog had gelezen.
Op ditzelfde adres logeerde die nacht ook een Frans echtpaar dat met het paard van de vrouw op stap was. Het edele dier was geblesseerd aan de schouder - 'frozen shoulder'? - en kon niet bereden worden. En dus (?) werd het paard nu door het echtpaar rondgereden door de Morvan in plaats van andersom. Begrijpen doe ik het nog steeds niet, het beestje keek ook niet bijster gelukkig en had volgens mij veel liever gewoon in de wei gestaan. 'Rare jongens, die paardenfluisteraars'.
Zoals ik al vertelde in het voorgaande verslag, was het vinden van een slaapplaats in dit 'lange weekend', in deze toeristisch zeer gewilde omgeving niet eenvoudig. Ik had voor dag 34 via de 'mairie' een tentje kunnen lenen op de gemeente camping van Dun-les-Places. Behalve een warme douche geen voorzieningen natuurlijk en als u nagaat dat ik niet op een tentverblijf ben ingericht - geen slaapmatje bijvoorbeeld - kunt u wel bedenken hoe heerlijk ik heb geslapen op een steenachtige ondergrond. Het kostte niet veel, maar ...
Wat wel meezat, het dorpje heeft een heel goed restaurant en daar heb ik ook gebruik van gemaakt. Wel weer een paar kilometer lopen, maar zonder bepakking gaat dat een stuk prettiger.
De volgende morgen was ik heel vroeg klaar voor vertrek. Langer blijven liggen, was geen optie. Om iets na 7 uur ging ik al op weg richting het Lac des Settons, één van de stuwmeren in dit gebied. Anders dan de dag ervoor, was de route deze keer relatief eenvoudig, niet al te grote hoogteverschillen. Bij het meer aangekomen eerst maar eens mijn brood van gisteren opgemaakt en verwonderd zitten kijken naar alle mensen (vooral Fransen, maar ik zag ook veel Nederlanders) die volgeladen met koelboxen hun plekje langs het meer aan het inrichten waren. Ik wist dat ik die avond in een Gîte d'étape zou slapen, zonder mogelijkheid voor 'repas' of ontbijt. Omdat ik al vrij vroeg bij de noordzijde van het meer was, hield ik de restaurantjes nog even voor gezien. Ik ging ervan uit dat ook aan de zuidzijde wel een restaurant zou zijn. Niet dus! Het winkeltje op de camping daar bood ook niet al te veel en dus - vond ik - zat er niets anders op dan met een liter melk en wat cereals die ik nog had verder te gaan. Tien kilometer extra zag ik niet zitten. Ik heb het niet uitgerekend, maar ik denk dat die 10 km meer energie kost dan ik erbij had kunnen eten. Ik moest nog 7 km die dag en dat heb ik geweten. Die 7 km brachten mij naar het hoogste punt van mijn tocht tot nu toe en het was nog steeds heel warm toen ik tegen half vijf in de middag na bijna 30 km in L'huis Prunuelle aankwam.
Ik dacht dat dat gunstig was, de volgende dag kon het eigenlijk niet meer hoger. Hoger ben ik inderdaad niet geweest, maar de routemakers hebben volgens mij geprobeerd elke significante verhoging in het landschap mee te pakken. Nog niet zo erg, maar waarom ze je dan ook na zo'n beklimming het dichtstbijzijnde riviertje willen laten zien, is mij een groot raadsel. Omdat ik een dag warm eten had gemist (eigenlijk niets bijzonders deze trip), vond ik dat ik wel een keer recht had op een echt hotel. Hotel du Morvan vond ik op internet, gunstig geprijsd en mooi langs de route. Maar van verre zag ik het al, het hotel stond op het hoogste punt van het dorp en de route liep natuurlijk onderlangs, langs weer een riviertje. Die laatste kilometer over asfalt in de brandende zon was niet echt mijn beste moment van die dag. Dat kwam daarna met één (en daarna nog één) biertje. Gelijk ben ik ook begonnen met het aanpassen van de route. Ik verwacht nu morgen al uit de Morvan te geraken en de steile beklimmingen voorlopig weer voor gezien te houden. Bovendien denk ik een dag eerder in Cluny te zijn (voor mijn gevoel is dan een duurdere overnachting ook alleszins gerechtvaardigd).
Het weerzien van dochter en kleindochter komt nu heel dichtbij. Over drie dagen als alles meezit!