Dag 82-86: Een droom komt uit en Jó reggelt!
Door: Ad van den Bovenkamp
04 Oktober 2016 | Spanje, Burgos
Een titel vond ik niet eenvoudig voor het verslag deze keer, maar deze titel geeft dan misschien toch wel de belangrijkste gebeurtenissen weer van de afgelopen 5 dagen. De route van de Camino tussen Logroño en Burgos vond ik niet heel indrukwekkend, relatief veel stedelijk- en industriegebied en vaak kort op de autoweg. Het laatste is weer niet zo verwonderlijk. Anders dan in Frankrijk volgt de Camino Francés vrij nauwgezet de historische route en dat doet ook de autoweg, vermoedeljk omdat dit de makkelijkste weg was. Voor de wandelaar is het echter niet heel geweldig, dat zult u begrijpen. De wandelwegen nodigen uit tot langere afstanden, de wegen zijn breed en makkelijk beloopbaar, de hoogteverschillen over het algemeen gering en de hellingen ook niet al te steil. En zoals eerder al gemeld, je hoeft je hier niet heel druk te maken over het inslaan van voedsel of het vinden van een bed. In elk dorp langs de route zijn die voorzieningen aanwezig. Een bed kost tussen de 5 en 10 euro en daar waar geen restaurants aanwezig zijn, wordt ook gezorgd voor minimaal avondeten. Het ontbijt is er meestal niet, maar dat kan je in elke bar onderweg nuttigen. Na 6 dagen op slaapzalen te hebben doorgebracht - met alle herrie van snurkers, feestvierende voorbijgangers en pelgrims die het kennelijk nodig vinden om al om half vijf op te staan (na half acht wordt het pas licht!) - vandaag in Burgos maar weer eens een eigen kamer geboekt. Wel een stukje duurder, maar dat heb ik er wel voor over.
Heel bijzonder vind ik de zogenaamde 'donativo' herbergen en soms ook kraampjes langs de route. De mensen vertrouwen erop dat je een vrijwillige bijdrage geeft die recht doet aan het gebodene. Dat geeft een heel warm gevoel. Bijzonder was ook Maria, een al oudere vrouw met een kraampje langs de weg net voor Logroño. Ik herkende haar van de uitzendingen van Kruispunt over de Camino. Ze zit daar het hele seizoen langs de weg met veel plezier, blijft maar tegen je praten ook al weet ze dat je er geen ... van verstaat. Ze straalde toen ik haar zei dat ik haar op televisie had gezien. Daar word je dan zelf ook weer blij van.
De 'droom die uitkwam' was een Aziatische restaurant, dat voor mij volkomen onverwacht ineens in het stadje Najera langs de weg opdook. Het was ook nog open en ik ben er gelijk ingedoken, ik had nog een uur vóór de siësta, waar zelfs Chinezen in Spanje aan mee lijken te doen. Genoten heb ik van de spring rolls, de 'fried rice de la casa' en een schotel met rundvlees. En nee, ik ben er 's avonds niet weer heen gegaan, hoewel ik er wel even over gedacht heb.
Vandaag, of eigenlijk gisteren, verscheen er ineens een Hongaarse jongedame op de Camino bij de herberg van San Juan de Ortega (prachtige lokatie in voormalig klooster). Het was de eerste pelgrim uit Hongarije die ik had gezien en, gelet op de binding die wij hebben met Hongarije via Vakaró voor Komló, leek het me wel aardig om haar te spreken. Dat lukte gisterenavond niet meer, maar vanmorgen was ze verrast toen ze ineens "Jó reggelt" - 'goedemorgen' in het Hongaars - hoorde. Veel meer woorden ken ik ook niet in het Hongaars, maar het contact was gelegd en samen zijn we de deur uitgegaan op zoek naar een ontbijt in het eerstvolgende dorp. Haar naam sprak ze uit als "Bridget", maar haar email adres begint met Brigi, mogelijk heb ik het niet helemaal goed verstaan. Deze jongedame komt uit Boedapest, heeft daar Toerisme en Hotelmanagement gestudeerd en had inmiddels een aantal jaren op Lanzarote gewerkt. Ze was weer teruggegaan naar Hongarije maar had daar eigenlijk veel spijt van. Hard werken voor heel weinig geld zei ze. Ze had al weer ontslag genomen en was nu op de Camino aan het nadenken of ze toch niet weer beter terug naar de Canarische eilanden kon gaan. Daarnaast probeerde ze over een "heartbreak" heen te komen, details ken ik niet, maar daar kan je je wel iets bij voorstellen. Wat verderop, net na een stop, was ik haar opeens kwijt. Zo liep ze achter me - we moesten langs een weg lopen - en 30 tellen later keek ik om en was ze weg. Ik ben nog terug gelopen, maar zag haar niet meer. Toch gek, als ze alleen had willen lopen had ze dat kunnen zeggen, ik heb het zelfs nog gevraagd. Later kreeg ik een mailtje waarin ze vertelde door een vriendin te zijn geroepen die in het dorp waar we net doorheen liepen met een voetprobleem zat. Die had ze geholpen en daarna had ze een verkeerde afslag genomen. Misschien toch een wat moeilijke manier om te zeggen dat je van 'die ouwe vent' af wilde? Wie zal het zeggen?
Onderweg kwam ik nog wat bijzonders tegen. Met steentjes was langs het pad de naam NOA geschreven. Een teken dat het tijd wordt om weer naar huis te gaan? Ik kijk er wel naar uit en tel de dagen inmiddels af.
Heel bijzonder vind ik de zogenaamde 'donativo' herbergen en soms ook kraampjes langs de route. De mensen vertrouwen erop dat je een vrijwillige bijdrage geeft die recht doet aan het gebodene. Dat geeft een heel warm gevoel. Bijzonder was ook Maria, een al oudere vrouw met een kraampje langs de weg net voor Logroño. Ik herkende haar van de uitzendingen van Kruispunt over de Camino. Ze zit daar het hele seizoen langs de weg met veel plezier, blijft maar tegen je praten ook al weet ze dat je er geen ... van verstaat. Ze straalde toen ik haar zei dat ik haar op televisie had gezien. Daar word je dan zelf ook weer blij van.
De 'droom die uitkwam' was een Aziatische restaurant, dat voor mij volkomen onverwacht ineens in het stadje Najera langs de weg opdook. Het was ook nog open en ik ben er gelijk ingedoken, ik had nog een uur vóór de siësta, waar zelfs Chinezen in Spanje aan mee lijken te doen. Genoten heb ik van de spring rolls, de 'fried rice de la casa' en een schotel met rundvlees. En nee, ik ben er 's avonds niet weer heen gegaan, hoewel ik er wel even over gedacht heb.
Vandaag, of eigenlijk gisteren, verscheen er ineens een Hongaarse jongedame op de Camino bij de herberg van San Juan de Ortega (prachtige lokatie in voormalig klooster). Het was de eerste pelgrim uit Hongarije die ik had gezien en, gelet op de binding die wij hebben met Hongarije via Vakaró voor Komló, leek het me wel aardig om haar te spreken. Dat lukte gisterenavond niet meer, maar vanmorgen was ze verrast toen ze ineens "Jó reggelt" - 'goedemorgen' in het Hongaars - hoorde. Veel meer woorden ken ik ook niet in het Hongaars, maar het contact was gelegd en samen zijn we de deur uitgegaan op zoek naar een ontbijt in het eerstvolgende dorp. Haar naam sprak ze uit als "Bridget", maar haar email adres begint met Brigi, mogelijk heb ik het niet helemaal goed verstaan. Deze jongedame komt uit Boedapest, heeft daar Toerisme en Hotelmanagement gestudeerd en had inmiddels een aantal jaren op Lanzarote gewerkt. Ze was weer teruggegaan naar Hongarije maar had daar eigenlijk veel spijt van. Hard werken voor heel weinig geld zei ze. Ze had al weer ontslag genomen en was nu op de Camino aan het nadenken of ze toch niet weer beter terug naar de Canarische eilanden kon gaan. Daarnaast probeerde ze over een "heartbreak" heen te komen, details ken ik niet, maar daar kan je je wel iets bij voorstellen. Wat verderop, net na een stop, was ik haar opeens kwijt. Zo liep ze achter me - we moesten langs een weg lopen - en 30 tellen later keek ik om en was ze weg. Ik ben nog terug gelopen, maar zag haar niet meer. Toch gek, als ze alleen had willen lopen had ze dat kunnen zeggen, ik heb het zelfs nog gevraagd. Later kreeg ik een mailtje waarin ze vertelde door een vriendin te zijn geroepen die in het dorp waar we net doorheen liepen met een voetprobleem zat. Die had ze geholpen en daarna had ze een verkeerde afslag genomen. Misschien toch een wat moeilijke manier om te zeggen dat je van 'die ouwe vent' af wilde? Wie zal het zeggen?
Onderweg kwam ik nog wat bijzonders tegen. Met steentjes was langs het pad de naam NOA geschreven. Een teken dat het tijd wordt om weer naar huis te gaan? Ik kijk er wel naar uit en tel de dagen inmiddels af.
-
04 Oktober 2016 - 19:19
Marian:
Hoi Ad,
Nog ff volhouden makker. Volgens mij kom je in het Guinness book of records of zo.
Je loopt zo snel.
Wel logisch dat je de dagen gaat aftellen hoor. Ik ken er ook eentje uit het Veen die dat doet. Komt allemaal goed. Plezier daar en groetjes uit Grotta di Gusti.
Ciao!!
Mar.
-
04 Oktober 2016 - 20:17
Ma En Pa Boof:
Beste Ad,
Jij ontmoet toch veel lotgenoten uit verschillende landen. Ene Bridget liet je snel vallen.
Jammer maar helaas. Jouw route gaat zeer voorspoedig. Nog een paar honderd kilome-
ters en je hebt je doel bereikt. Begrijpelijk, dat je daar naar uitziet. Enkele vrouweloijke
familieleden zien ook met verlangen uit naar jouw thuiskomst. Je schoenen behoeven
ook rust. Wellicht zijun de volgende etappes prettigerr om te doorkruisen. Overigens
nog veel wandelplezier.
Lieve groeten voor nu en later van
Ma en Pa Boof. -
04 Oktober 2016 - 23:00
Lisanne En Noa:
Hoi (O)pa,
Noa vindt het zo onderhand ook wel tijd worden. Ze was wel heel trots en enthousiast toen ik haar laatst vertelde dat je, samen met Teddy, niet langer meer in Frankrijk bent. Maar al helemaal in Spanje. Wow, dat is echt hartstikke ver! Wel bijna net zo ver als Oman! Hahaha, gelukkig komt aardrijkskunde later nog op school, kunnen we dat weer bijspijkeren :)
Kus van ons! -
05 Oktober 2016 - 16:06
Coen:
He Broer,
Misschien moet je eens in de spiegel kijken. Dan snap je Bridget beter. Er blijft verdorie niks meer van je over ouwe gems en al helemaal niet om je te zegenen straks daar in SdC.
Dus kom maar snel naar huis waar jij je tegoed kan doen aan de heerlijke kookkunsten van Wijny. Misschien ook wel wat voor Bridget. Hielp bij mij ook in de tijd dat Alie even genoeg van me had.
Pa heeft het over dat er enkele vrouwelijke familieleden naar je thuiskomst uitkijken. Nou reken maar dat het voor Pa ook van toepassing is, alleen valt dat voor een Bovenkamp moeilijk over de lippen te krijgen. Maar goed sommigen gaan daar een maand of 4 voor wandelen om daar achter te komen dus er is hoop. Weet dat we trots zijn op onze grote broer en dat we in sommige zaken geen voorbeeld aan je nemen.
Groet,
je jongste broer
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
