Dag 69-71: Nieuw China, Golden House, Lotus ...
Door: Ad van den Bovenkamp
19 September 2016 | Frankrijk, Aire-sur-l'Adour
Bij het zien van de titel heeft u mogelijk gedacht dat Ad de weg kwijt was. Dat is gelukkig niet het geval. Het zijn namen van restaurants waar ik graag kom om van de Aziatische keuken te genieten. Af en toe, zo ook enkele dagen geleden, droom ik daar van. En net die dag zag ik in de stad waar ik in de loop van de middag aankwam wel twee Aziatische restaurants! Een droom ging in vervulling. Dacht ik, want toen ik dichterbij kwam, bleken beide restaurants te zijn voorzien van het in Frankrijk op één na meest gebruikte bordje: FERMÉ! Een zware teleurstelling als u weet dat ik het liefst drie maal per dag Chinees/Indonesisch eet. Te beginnen met nasi als ontbijt. Mijn verder heel begripvolle vrouw Wijny blijft dan altijd wat langer in bed liggen. Als u dat begrijpt, dan zou u in Frankrijk waarschijnlijk ook nooit het ontbijt met anderen gebruiken. Iedere morgen weer verbaas ik me erover dat de Fransen in de herbergen met een enorme kop koffie voor zich (soepkom formaat waar je in een restaurant nooit iets groters krijgt voorgeschoteld dan formaat grote vingerhoed) hun brood voorzien van boter en dan in de koffie dopen en het opeten. Dan moet je het brood volgens mij wel heel smerig vinden. En ja ik mis de enorme verscheidenheid aan brood in Nederland best wel, maar zo vies zijn de baguettes nu ook weer niet. Ik vind die prima te eten zonder koffiesmaak.
Tot zover weer even mijn culinaire ervaringen tijdens deze tocht, terug naar de Jacobsweg. Ik bevind me in het gebied van de Midi-Pyrenées, een golvend terrein met wijngaarden, landbouwakkers en bossen. De hoogte verschillen zijn gering en dat blijft zo tot aan de voet van de Pyreneeën in Saint-Jean-Pied-de-Port. De nieuwe schoenen die ik in Condom heb aangeschaft, lopen heerlijk, mijn tenen hebben eindelijk weer voldoende ruimte. Geen centje pijn toen ik na ruim 37 km in het stadje Eauze aankwam. Eauze was in de Romeinse tijd - onder de naam Elusa - de hoofdstad van het zuidelijke deel van nu Frankrijk. Nu is het 'alleen' nog maar het centrum van het Armagnac gebied. Zoals eigenlijk in alle 'steden' langs de route is ook het centrum van Eauze heel leuk om te zien. Mijn overnachtingsadres lag een km van het centrum verwijderd en ik heb daarom eerst maar eens een uurtje op een terras 'mensen zitten kijken' en genoten van een Belgisch biertje.
De dag erna ging naar Nogaro (bekend van het race circuit ten noorden van dit stadje), een rustig dagje met 23 km. Ik was er dan ook al vroeg in de middag en had nu genoeg tijd om weer even mijn was te doen, je gaat anders zo ruiken. Wat later kwam ook een man, Michel, binnen, die de dag ervoor ook al in Eauze in dezelfde herberg sliep. Hij kwam gelijk naar me toe en begon zich te verontschuldigen voor het gedrag van zijn landgenoten tijdens het diner de avond ervoor. Ik keek hem verbaasd aan en hij legde uit dat er nogal vervelend werd gesproken over buitenlanders op de route. Hij had op mij gelet, maar niet de indruk dat ik begrepen had waar het over ging. Dat klopte ook, het gesprek aan de andere kant van de tafel ging nogal snel en ik had twee heel aardige tafel- en kamergenoten waarmee ik in gesprek was. Ze hadden m.n. bezwaar tegen het feit dat veel buitenlanders geen Frans spraken en zij ze (dus) niet konden verstaan. Tsja eigenlijk ook wel raar dat niet iedereen Frans spreekt, dat zou de communicatie op deze wereld een stuk makkelijker maken. Michel vertelde me dat hij nu in deze herberg was, omdat hij ontdekt had dat dezelfde groep ook op zijn eerder gekozen adres logeerde. Het is overigens de eerste keer dat ik zoiets hoorde, ik moet zeggen dat er toch opvallend veel Fransen ook best een woordje Engels of Duits kunnen en willen spreken.
Vandaag opnieuw een rustig dagje met 24 km naar Aire-sur-l'Adour. Het is maandag, dus alles FERMÉ. Gelukkig het 'hotel' niet. Onderweg hadden we een mooi zicht op de toppen van de Pyreneeën, die nu echt dichtbij komen. Aanstaande zondag verwacht ik aan de overtocht van de Pyreneeën te beginnen, waarbij ik gepland heb dat te beginnen met een korte klim naar een berghut. Er wordt mooi weer voorspeld, lijkt me heerlijk om een dagje op hoogte door te brengen. Op maandag trek ik dan Spanje in.
Er ligt nog een vraag van Joost van Schuppen: of er een verschil zit in mijn beleving tussen de eerste week en nu. Er zit zeker verschil in, maar ik vind het niet zo makkelijk onder woorden te brengen. De eerste we(e)k(en) was ik vooral aan het genieten van mijn 'vrijheid', geen werkverplichtingen, en was ik bezig met het 'leegmaken' van mijn hoofd. Nu geniet ik het meest van het feit dat ik me enorm fit voel, weer vol energie zit. Ik heb weer het gevoel terug dat ik een hele dag door zou kunnen lopen zonder echt moe te worden. Dat is lang geleden. Met het feit dat ik weer vol energie zit, komt ook de zin weer terug om dingen op te gaan pakken als ik terug ben. Maar eerst Santiago!
Voor de mensen die nieuwsgierig zijn geworden welk bordje dan het meest te zien is in Frankrijk: A VENDRE! Heel het Franse platteland staat te koop. Romantische gîtes te kust en te keur .... voor mensen met twee rechterhanden, dat wel.
Tot zover weer even mijn culinaire ervaringen tijdens deze tocht, terug naar de Jacobsweg. Ik bevind me in het gebied van de Midi-Pyrenées, een golvend terrein met wijngaarden, landbouwakkers en bossen. De hoogte verschillen zijn gering en dat blijft zo tot aan de voet van de Pyreneeën in Saint-Jean-Pied-de-Port. De nieuwe schoenen die ik in Condom heb aangeschaft, lopen heerlijk, mijn tenen hebben eindelijk weer voldoende ruimte. Geen centje pijn toen ik na ruim 37 km in het stadje Eauze aankwam. Eauze was in de Romeinse tijd - onder de naam Elusa - de hoofdstad van het zuidelijke deel van nu Frankrijk. Nu is het 'alleen' nog maar het centrum van het Armagnac gebied. Zoals eigenlijk in alle 'steden' langs de route is ook het centrum van Eauze heel leuk om te zien. Mijn overnachtingsadres lag een km van het centrum verwijderd en ik heb daarom eerst maar eens een uurtje op een terras 'mensen zitten kijken' en genoten van een Belgisch biertje.
De dag erna ging naar Nogaro (bekend van het race circuit ten noorden van dit stadje), een rustig dagje met 23 km. Ik was er dan ook al vroeg in de middag en had nu genoeg tijd om weer even mijn was te doen, je gaat anders zo ruiken. Wat later kwam ook een man, Michel, binnen, die de dag ervoor ook al in Eauze in dezelfde herberg sliep. Hij kwam gelijk naar me toe en begon zich te verontschuldigen voor het gedrag van zijn landgenoten tijdens het diner de avond ervoor. Ik keek hem verbaasd aan en hij legde uit dat er nogal vervelend werd gesproken over buitenlanders op de route. Hij had op mij gelet, maar niet de indruk dat ik begrepen had waar het over ging. Dat klopte ook, het gesprek aan de andere kant van de tafel ging nogal snel en ik had twee heel aardige tafel- en kamergenoten waarmee ik in gesprek was. Ze hadden m.n. bezwaar tegen het feit dat veel buitenlanders geen Frans spraken en zij ze (dus) niet konden verstaan. Tsja eigenlijk ook wel raar dat niet iedereen Frans spreekt, dat zou de communicatie op deze wereld een stuk makkelijker maken. Michel vertelde me dat hij nu in deze herberg was, omdat hij ontdekt had dat dezelfde groep ook op zijn eerder gekozen adres logeerde. Het is overigens de eerste keer dat ik zoiets hoorde, ik moet zeggen dat er toch opvallend veel Fransen ook best een woordje Engels of Duits kunnen en willen spreken.
Vandaag opnieuw een rustig dagje met 24 km naar Aire-sur-l'Adour. Het is maandag, dus alles FERMÉ. Gelukkig het 'hotel' niet. Onderweg hadden we een mooi zicht op de toppen van de Pyreneeën, die nu echt dichtbij komen. Aanstaande zondag verwacht ik aan de overtocht van de Pyreneeën te beginnen, waarbij ik gepland heb dat te beginnen met een korte klim naar een berghut. Er wordt mooi weer voorspeld, lijkt me heerlijk om een dagje op hoogte door te brengen. Op maandag trek ik dan Spanje in.
Er ligt nog een vraag van Joost van Schuppen: of er een verschil zit in mijn beleving tussen de eerste week en nu. Er zit zeker verschil in, maar ik vind het niet zo makkelijk onder woorden te brengen. De eerste we(e)k(en) was ik vooral aan het genieten van mijn 'vrijheid', geen werkverplichtingen, en was ik bezig met het 'leegmaken' van mijn hoofd. Nu geniet ik het meest van het feit dat ik me enorm fit voel, weer vol energie zit. Ik heb weer het gevoel terug dat ik een hele dag door zou kunnen lopen zonder echt moe te worden. Dat is lang geleden. Met het feit dat ik weer vol energie zit, komt ook de zin weer terug om dingen op te gaan pakken als ik terug ben. Maar eerst Santiago!
Voor de mensen die nieuwsgierig zijn geworden welk bordje dan het meest te zien is in Frankrijk: A VENDRE! Heel het Franse platteland staat te koop. Romantische gîtes te kust en te keur .... voor mensen met twee rechterhanden, dat wel.
-
19 September 2016 - 19:29
Ma En Pa Boof:
Beste Ad,
Verslag 69-71 geeft weer een goed overzicht van jouw belevenissen. Der Franz sagte "Kleine Freuden
sind die Stufen zum Gluck". De laatste etappes is dit wel van toepassing. De Pyreneen komen in zicht.
Een huttentocht is niet uitgesloten. Wat verlasng ik naar zo.n tocht, alhoewel het is voor mij passe.
Aber die Sehnsucht bleibt. Het terlefoongesprek van gister heeft je moeder goedgedaan.
Jouw route via Joost is voor ons goed te volgen. Wederom wensen we je fijne wandel en zo
mogelijk huttentochten toe.
Groeten voor nu en later van
Je moeder en vader. -
19 September 2016 - 21:51
Marianne:
Hi Ad,
Geniet maar lekker van je laatste weekje in Frankrijk.
Fijn dat je schoenen lekker lopen. Is natuurlijk wel een belangrijk dingetje!
Made in France? Dan zijn ze toch best begaan met die Pelgrims die ze niet kunnen verstaan.
Hier gaat alles goed hoor. We missen je wel. Zijn dan ook blij met al je verslagen.
Het weer zit mee hé? Ben je al wel eens kleddertje nat geregend?
Groetjes van G&M&Ossie. -
19 September 2016 - 22:06
Joost Van Schuppen:
Ad, dank voor de beantwoording van mijn vraag. Fijn dat je conditie zo goed is en je zo, zonder fysieke zorgen kunt door blijven gaan. Da's heel wat waard lijkt me. Ja, jammer van die Aziatische restaurants en dat op het moment dat juist hier in NL het WK Chinees koken is losgebarsten! We leven nog steeds enorm met je mee. Af en toe kijken we via de kaart op RouteYou via Streetview om te zien in welk dorp en welke overnachtingsplaats je nu weer uithangt. Je ziet er blijft niet veel verborgen voor je volgers. Het ga je goed! Joost.
-
20 September 2016 - 09:04
Denise En Bas:
He pa,
Ziet er goed uit. Die restaurants waar je het over hebt, zijn hier in overvloed. Het is dan wel geen Chinees/Indonesisch, maar wel met veel rijst ;). Ik (Bas) ben heel erg benieuwd naar de foto's van de bergen. Ruige natuur zoals berglandschappen, daar hou ik wel van. Wij gaan waarschijnlijk morgen ook iets meer de hoogte in. Nu nog even rustig genieten van onze eigen bungalow in Sukhothai (old city). De eerste hoofdstad van Thailand als ik de Thai mag geloven (iets wat we in Bangkok zeker niet deden). Volgens mij weeg je nu net zoveel als ik of nog minder, voor het eerst in je leven. Zo zie je maar weer: Tegen een beetje (veel) beweging kan geen dieet op. Of het moet natuurlijk aan het ontbreken van die restaurants liggen! Ook hier lezen we de verhalen met veel plezier mee! Geniet van de nog komende tochten!
Liefs, Denise en Bas -
20 September 2016 - 19:17
Karlijn:
Hé Pa,
Opnieuw prachtige foto's met een mooi verhaal. Nog even en de baguettes worden vervangen door churros.
We zijn heel benieuwd naar je plannen voor na deze tocht, je bent in ieder geval fit genoeg om oppas-opa te worden haha (of is dat zonder -? Dat weet jij als dictee-expert vast :) ).
Veel succes weer de komende dagen!
Liefs, Karlijn -
21 September 2016 - 07:38
Peter Hegman:
Hallo Ad, leuk om je verhalen te lezen. Het schiet lekker op en leuke foto's.
Nog fietsers tegen gekomen -
21 September 2016 - 09:06
Coen:
He Broer, even een groet uit een zon overgoten portugal. Ik heb gisteren een wandeltocht gemaakt langs de kust van de Algarve. Ik heb het alleen gedaan en he eindpunt was een kapelletje. Ik heb mijn kleren maar niet uitgedaan en ze ook niet verbrand want daar zitten al die zonaanbidders niet op te wachten.het is weliswaar een mooi lichaam om naar te kijken maar een adonislichaam zoals jij dat nu hebt is het zeker niet. Kortom, ik heb aan je gedacht Succes met de tocht naar de Hut en doet oude tijden herleven zoals Pa dat even aan stipte. Bon voyage of zoiets.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
