Dag 61-64: Monsieur Hollande

Reserveren van mijn onderkomen doe ik altijd per telefoon. Voor Fransen is een Nederlandse naam niet altijd even eenvoudig heb ik gemerkt. Zelfs een voornaam met maar 2 letters kan je fout schrijven, laat staan mijn achternaam. Voor de reservering schrijven de meeste uitbaters alleen mijn voornaam op, soms met toevoeging van nationaliteit. Als je in de middag bij zo'n onderkomen aankomt, hangt er vaak een lijst met de namen van de gasten die dan verwacht worden. En het is dus altijd weer een verrassing hoe je genoemd wordt. Eergisteren in Cajarc, bij Gîte Le Pélerin (hoe kan het ook anders?), stond er een 'Mr Hollande' op de lijst en de Franse gasten die al eerder waren gearriveerd, bleken heel nieuwsgierig naar wie die 'Mr Hollande' zou zijn. Helaas dus geen familie van de Franse president, maar gewoon een pelgrim uit 'Hollande'. Andere aanduidingen die ik heb gezien: pélerin Ad, Ard Pays-Bas, Ab (hoewel ik er altijd aan toevoeg met de 'd' van 'Dijon') en de mooiste tot nu toe was 'Ab Bowenquop'. Gisteren stond ik overigens helemaal niet op de lijst, ik weet niet wat er mis is gegaan, misschien op de verkeerde dag geregistreerd. Niettemin er was plaats in de gîte van Mike Spain en zijn Franse vrouw. Tot nu toe lukt het reserveren eigenlijk altijd gelijk bij de eerste poging. Ik reserveer ook wel 3 dagen van te voren, dat helpt misschien. Ik heb er een hekel aan als ik aan het einde van een lange wandeldag ook nog moet gaan zoeken naar een leeg bed.
Dit verslag heeft even op zich laten wachten, omdat ik de afgelopen dagen eigenlijk steeds een heel slechte (internet)verbinding had. Mogelijk heeft dat te maken met het bijzonder dun bevolkte gebied, waar ik doorheen ben getrokken. Tussen Décazeville, waar ik met een beetje regen vertrok, en mijn huidige standplaats(je) Lascabanes, liggen uitgestrekte kalksteenplateaus. Er is weinig anders mogelijk dan wat extensieve veeteelt (schapen, koeien) en zelfs daarvoor is het momenteel te droog volgens mij. De afgelopen dagen was het telkens bloedheet en de bossen die er wel zijn, geven nauwelijks schaduw. De bomen zijn vrij laag, het bos is vrij 'dun' en de wandelpaden meestal breed. Gelukkig wordt het gebied doorsneden door een paar rivieren, waaronder de Lot en de Célé, die diepe dalen in de plateaus hebben gemaakt, waar je aan het eind van de dag weer in kan wegzakken naar een mooi stadje. Nadeel is dat je de volgende morgen weer net zo ver omhoog moet, maar allengs wordt het minder hoog. Als je op de plateaus zelf bent, is het wandeltechnisch niet veel anders dan op de ons welbekende Utrechtse Heuvelrug. Natuurlijk niet vlak, maar de hoogteverschillen zijn beperkt en dat maakt het weer makkelijker om qua afstand langere etappes te lopen. Na de etappes in de vorige dagen van 28 tot 31 km had ik er vandaag weer eens één van over de 40 km. En dat bij een temperatuur van 35 gr vanmiddag! Ik had overigens een iets kortere etappe gepland, maar mijn gidsje is niet (meer) correct en de overnachtingsplek bleek een stukje buiten het dorp te liggen (wat ik natuurlijk had kunnen weten). Gelukkig wel in de goede richting, dat scheelt morgen weer.
Zelf ben ik inmiddels al 9 weken 'getraind', maar er zijn heel veel mensen die een stukje lopen, zoals ik eerder al vertelde. Zo is ook Figeac een niet ongebruikelijke startplaats. Ik liep 's morgens vroeg door de stad weer naar de route toe en kwam al snel een Franse vrouw tegen, die zenuwachtig op zoek was naar het beginpunt. Een kek jasje (leek me nogal warm, zelf heb ik nooit meer dan een t-shirt aan), glanzende stokken en een splinternieuwe rugzak, ze was goed voorbereid. Alleen die route vinden. Ik moet toegeven dat de markering ter plaatse niet helemaal duidelijk was, maar 200 m voor ons zag ik al wat 'rugzakken' lopen dus wij er achteraan. Ze vond waarschijnlijk dat ik te langzaam liep ('s morgens eerst de spieren weer even opwarmen) en met een 'Bonne route' ging ze er enthousiast vandoor. Een halve kilometer verder hoorde ik driftig tikkende stokken (batons voor de Fransen) achter me. Een (achteraf vastgesteld) Canadees echtpaar begon ook heel enthousiast. Na een tweetal kilometers begon de klim uit het dal. Ik heb zelden zo snel mensen 'stil zien vallen' met de tong op de schoenen. Herinneringen aan nieuwelingen bij onze Alpen expedities kwamen weer boven. Ik heb ze allemaal een 'Bonne route' gewenst en ben rustig klimmend naar boven gegaan. Toen ik 's middags in Cajarc op het terras zat, kwamen ze één voor één voorbij. Toch niet slecht als je bedenkt dat ook dat een etappe van bijna 32 km was. Of ze dat de volgende dag weer gedaan hebben, weet ik niet. In mijn onderkomen lag op de slaapzaal ook een wat oudere Amerikaan. Al pratend kwam ik erachter dat hij de eerste was van een groepje dat verder bestond uit vrouwen, die echter nog niet gearriveerd waren. Hij voorspelde al dat het één grote klaagpartij zou worden, en dat was ook zo. Zelden zo'n gesteun zo lang moeten aanhoren. In die slaapzalen is het meestal ook niet echt rustig. Zelfs al liggen er alleen maar vrouwen om je heen, dan kan je nog niet slapen van het gesnurk. Vandaar dat ik zo af en toe weer eens een kamer reserveer, iets duurder, maar wel rustiger.
Ik heb mijn vrienden Adolf en Werner niet meer gezien na Conques. Waarschijnlijk zal dat ook niet meer gebeuren nu ik vandaag een variant van 'de chemin' heb genomen en daarmee ongeveer een dag heb 'gewonnen' op het standaard etappe schema. Eind deze week verwacht ik het "nog 1000 km punt" te passeren!