Voorbereiding op mijn Camino (1)

Nog iets meer dan 2 maanden en dan gaat 'mijn Camino' echt beginnen. Natuurlijk, ik ben er al een paar jaar in gedachten mee bezig en ik ben al een poosje (on)regelmatig trainingskilometers aan het maken op het Jacobspad Uithuizen - Hasselt, maar dat voelt nog niet als 'echt'. De gewenste route naar Santiago de Compostela is bepaald en alle route boekjes zijn in bezit (hoewel ik inmiddels ook de hele route op digitale kaart bij me heb op mijn smartphone en de boekjes wel thuis zullen blijven vanwege het gewicht).
Mijn ouwe trouwe rugzak - zeker 15 huttentochten in Oostenrijk meegemaakt - en mijn bijna even oude en net van nieuwe zolen voorziene bergschoenen zijn er klaar voor. En ik eigenlijk ook wel. Nog 2 maanden om mijn lopende werkzaamheden af te ronden of - als dat niet mogelijk is - over te dragen en dan kan het beginnen. Natuurlijk ... voor een poosje afscheid nemen van mijn kinderen, kleindochtertje, ouders, vrienden - en, iets later, ook van Wijny die me de eerste maand nog vergezelt en met wie ik ook nog een paar dagen in Taizé hoop te zijn. Drie tot vier maanden zonder hen zal vast wel eens zwaar voelen, maar met de moderne communicatiemiddelen van tegenwoordig zijn ze eigenlijk altijd toch ook dichtbij.
De tocht betekent de vervulling van een lang gekoesterde wens om eens een lange wandeltrektocht te maken, gelegenheid ook voor bezinning op hoe ik in het leven sta en/of zou willen staan, hoe ik de resterende tijd tot aan de AOW het liefst zou willen invullen. Waarom naar Santiago de Compostela? Ach, het had ook Rome kunnen zijn: "Niet de eindbestemming is het doel, maar de weg ernaar toe". En zo is het maar net.