Dag 87-89: Huiveren op de 'meseta'
Door: Ad van den Bovenkamp
07 Oktober 2016 | Spanje, Carrión de los Condes
Ik zag een beetje op tegen dit traject en vreesde een relatief saai stuk van toch bijna 200 km. Dat viel gelukkig de eerste twee dagen wel mee, daarin zaten toch nog wel wat verrassende stukken door opeens opduikende dalen in het plateau. Vandaag echter heb ik 25 km op een grindpad langs de autoweg gelopen, dan ga ik voor mijn gevoel steeds sneller lopen om maar zo gauw mogelijk dat stuk achter me te hebben. Het was niet alleen gevoel, ook de cijfertjes van het tracking systeem gaven aan dat ik sneller liep dan normaal. Waar ik anders gemiddeld 4 km per uur haal (inclusief pauzes) lag dat gemiddelde nu op 5 km per uur. Ik hoop dat het de volgende dagen wat interessanter wordt, maar vrees van niet.
Het eerste dorpje na Burgos, genaamd Hontanas, dook ineens op toen we plotseling aan de rand van een steile afdaling stonden. Een klein dorpje, voornamelijk ingericht op de ontvangst van pelgrims. 's Avonds tegen zessen begonnen de kerkklokken te luiden ten teken dat de pelgrimsmis ging beginnen. De dienst was vergelijkbaar met die in San Juan de Ortega, maar na afloop kreeg elke aanwezige pelgrim een persoonlijke groet van de voorganger en een kruisje om de nek gehangen. De overnachtingsplaats van gisteren, Boadilla del Camino, vond ik een stuk minder. De herberg die ik had uitgezocht was erg vol en de faciliteiten niet al te geweldig. Voor vandaag had ik daarom nog even goed gekeken naar de alternatieven. Één van de adressen in de lijst bleek kamers aan te bieden met halfpension. Daar moest ik bij zijn, ook een reden waarom ik stevig heb doorgelopen. Het is een wat bijzondere 'herberg', die me doet denken aan het verzorgingshuis in Sézanne waar ik eerder heb overnacht. Alleen hier zijn het wel echt kamers die verhuurd worden en is het niet het kamertje van een surveillant met alleen een bed. Ik ga het nog navragen, maar heb nu het idee dat het een soort rusthuis is voor hoogbejaarde 'zusters'. Het heeft een prachtige naam: "Casa de Espiritualidad Nuestra Señora de Belen". Toen ik na het douchen het pand verliet om even het stadje Carrion de Los Condes in te gaan, werd ik aangesproken door een wat oudere man op een bankje in het park tegenover dit huis. Hij vroeg me in het Engels wat dit voor huis was en ik zei dat ik er nog niet veel van wist, maar dat ze in elk geval ook kamers verhuurden aan pelgrims. De prijs, 28 euro voor halfpension, vond hij ook heel redelijk en hij overwoog om daar ook te overnachten. Deze Juan, de achternaam was wat moeilijker te onthouden, vertelde dat hij redelijk Engels sprak omdat hij een behoorlijk aantal jaren in Londen had gewoond en gewerkt. Zijn kinderen waren daar geboren en woonden er nog steeds (want Brits zei hij). Op mijn opmerking dat het in Spanje toch veel beter weer was, reageerde hij ontkennend. Hij vond het in Spanje meestal veel te warm en was blij dat hij een keer of 4 per jaar naar zijn kinderen in Engeland kon. Als hij representatief is voor de Spanjaarden, dan zou het milieu erbij gebaat zijn als Engelsen en Spanjaarden van land wisselen, scheelt een flinke CO2 uitstoot.
Over drie dagen hoop ik in de volgende grote stad, León, te zijn en dan zal ik u berichten over het tweede deel van de tot nu toe in verschillende opzichten 'huiveringwekkende meseta'.
-
07 Oktober 2016 - 17:08
Joost Van Schuppen:
Ha Ad, mooi bericht weer! Ik had via street-view al gezien dat het erg kaal was en ook wel wat saai misschien? Je bent wel een enorme volhouder! En wat het weer betreft sluit ik me aan bij Juan met de moeilijke achternaam: Engeland ook heerlijk weer.
Jouw laatste loodjes komen in zicht.
Het ga je goed!
gr., Joost. -
07 Oktober 2016 - 17:22
Ma En Pa Boof:
Beste Ad,
Het Beste Boek voor de Weg liet ons gisteren even in de steek, maar Joost
bracht redding.Wij zitten nu weer op jouw route. Hontanas konden wij niet
thuisbrengen. Leon komt in zicht. Het aantal kilometers op onze kaart is moei-
lijk in te schatten. Het is nu dagen tellen, alvorens SdC. wordt bereikt. Wij zijn
trots op je!.
Lieve groeten voor nu en later van
Ma en Pa Boof. -
09 Oktober 2016 - 08:43
Arja:
Hey kanjer,
Wat een mooi verhaal weer om te lezen. Het aftellen is nu echt begonnen, over twee weken kan jij Wijny weer in de armen sluiten.
Ik kijk uit naar een volgend verslag.
Dikke knuffel -
09 Oktober 2016 - 18:46
Wil En Kees Van Holland :
Veel succes Ad
Gr van Kees en Wil
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley