Dag 33: Vertrek uit Vézelay
Door: Ad van den Bovenkamp
12 Augustus 2016 | Frankrijk, Chastellux-sur-Cure
Na de (vrijwel volledige) rustdag in Vézelay was het vanmorgen weer vroeg op om aan de trip door de Morvan te beginnen. Bij de ontvangst in Centre Ste. Madeleine gisteren was me verteld dat er om 7 uur een eenvoudig ontbijt met koffie en thee zou zijn. Als ik luxe dingen wilde dan moest ik die zelf eerst kopen. Bovendien was me gevraagd of ik de ochtenddienst (Laudes) in de Basiliek wilde bijwonen. Er werd nog het één en ander bij gezegd, maar dat ging zo snel dat ik het niet kon volgen. Na het ontbijt (brood, marmelade, koffie) nam de beheerder mij en een Belgische fietsfamilie mee naar de Basiliek. De liturgie kon ik weliswaar niet helemaal volgen, maar het was wel een sfeervol gebeuren, waarbij de zusters en broeders in beurtzang een aantal psalmen zongen. De dienst werd afgesloten met het Onze Vader. Tenminste dat dacht ik, maar na dat gebed werden de 'pélerins' (de Belgische familie en ik) naar voren geroepen, werden onze namen voorgelezen en kregen we de Pelgrimszegen mee voor onze verdere tocht. Bovendien kregen we allemaal het Evangelie van Lucas mee, ieder in zijn eigen taal. Een ontroerend moment, dat kan ik jullie verzekeren!
Na een privé rondleiding door de basiliek inclusief de crypte uit de 12e eeuw, weer terug naar het Centre Ste. Madeleine voor een afsluitende koffie. En na een welgemeend 'bon voyage' en zelfs 'goede reis' (er komen vast meer Nederlanders) ben ik als een gezegend mens weer op weg gegaan.
Het eerste stuk van de tocht verliep vlekkeloos met mooie uitzichten op Vézelay. Na een lekkere bak koffie in een restaurant volgde een prachtige en relatief eenvoudige tocht langs de rivier de 'Cure'. Vanuit de kano's die hier veel voorbij kwamen werd steevast gegroet. Net na een dam (ik ben trouwens dol op stuwdammen, dus altijd even kijken) ging het pad echter steil omhoog, er moest een heuvelrug genomen worden. Na een stevige zweetpartij bovengekomen, moet ik ergens een wegmarkering gemist hebben, want op een gegeven moment stond ik aan het eind van wat mij het juiste pad had geleken. Volgens mijn gps route zat ik ook nog goed, maar ik denk dat die al enige jaren oud is geweest. Afijn, met datzelfde gps appje op mijn smartphone kon ik, dwars door het bos lopend, wel weer een pad vinden dat mij in de juiste richting bracht. Al met al heeft het me wel een uurtje gekost en heb ik ook wel enkele kilometers extra gemaakt. Vandaag niet zo erg, want ik had niet een al te lange route gepland. Onderweg ben ik - voor zover het mogelijk was om te bellen, niet overal goed bereik namelijk - begonnen met het inventariseren van de overnachtingsmogelijkheden voor de volgende dag. Zoals ik in mijn vorige verslag al meldde, gaat dat niet eenvoudig. De route loopt de volgende dagen door een merengebied en langs nog steeds dat riviertje de 'Cure'. Toeristisch een zeer aantrekkelijk gebied en alles wat ik op mijn lijstje had staan is 'complet'. Vol dus. Wat doe je dan in Frankrijk? Je belt het gemeentehuis en vraagt wat zij voor een 'pélerin' kunnen betekenen. In het eerstvolgende plaatsje kreeg ik het nummer van de beheerster van de Camping municipal, die zou wel een tentje voor me hebben. Dat werd inderdaad bevestigd door deze Christelle, maar ergens gedurende ons gesprek viel de verbinding weg en pas in het volgende dorp heb ik weer kunnen bellen. Toen kreeg ik een antwoordapparaat. Ik heb een bericht ingesproken en ga ervan uit dat er morgen inderdaad een tentje voor me is, waarin ik mijn slaapzak kan uitrollen. Voor zondag heb ik nog niets, maar via 'mairie' en 'office de tourisme' kreeg ik wel het nummer van een campinghouder die waarschijnlijk wel wat kan betekenen voor een 'pélerin'. Ik ben benieuwd want ik heb hem nog niet te pakken gehad. Maar met de pelgrimszegen op zak zal het best wel goed komen, toch?
Na een privé rondleiding door de basiliek inclusief de crypte uit de 12e eeuw, weer terug naar het Centre Ste. Madeleine voor een afsluitende koffie. En na een welgemeend 'bon voyage' en zelfs 'goede reis' (er komen vast meer Nederlanders) ben ik als een gezegend mens weer op weg gegaan.
Het eerste stuk van de tocht verliep vlekkeloos met mooie uitzichten op Vézelay. Na een lekkere bak koffie in een restaurant volgde een prachtige en relatief eenvoudige tocht langs de rivier de 'Cure'. Vanuit de kano's die hier veel voorbij kwamen werd steevast gegroet. Net na een dam (ik ben trouwens dol op stuwdammen, dus altijd even kijken) ging het pad echter steil omhoog, er moest een heuvelrug genomen worden. Na een stevige zweetpartij bovengekomen, moet ik ergens een wegmarkering gemist hebben, want op een gegeven moment stond ik aan het eind van wat mij het juiste pad had geleken. Volgens mijn gps route zat ik ook nog goed, maar ik denk dat die al enige jaren oud is geweest. Afijn, met datzelfde gps appje op mijn smartphone kon ik, dwars door het bos lopend, wel weer een pad vinden dat mij in de juiste richting bracht. Al met al heeft het me wel een uurtje gekost en heb ik ook wel enkele kilometers extra gemaakt. Vandaag niet zo erg, want ik had niet een al te lange route gepland. Onderweg ben ik - voor zover het mogelijk was om te bellen, niet overal goed bereik namelijk - begonnen met het inventariseren van de overnachtingsmogelijkheden voor de volgende dag. Zoals ik in mijn vorige verslag al meldde, gaat dat niet eenvoudig. De route loopt de volgende dagen door een merengebied en langs nog steeds dat riviertje de 'Cure'. Toeristisch een zeer aantrekkelijk gebied en alles wat ik op mijn lijstje had staan is 'complet'. Vol dus. Wat doe je dan in Frankrijk? Je belt het gemeentehuis en vraagt wat zij voor een 'pélerin' kunnen betekenen. In het eerstvolgende plaatsje kreeg ik het nummer van de beheerster van de Camping municipal, die zou wel een tentje voor me hebben. Dat werd inderdaad bevestigd door deze Christelle, maar ergens gedurende ons gesprek viel de verbinding weg en pas in het volgende dorp heb ik weer kunnen bellen. Toen kreeg ik een antwoordapparaat. Ik heb een bericht ingesproken en ga ervan uit dat er morgen inderdaad een tentje voor me is, waarin ik mijn slaapzak kan uitrollen. Voor zondag heb ik nog niets, maar via 'mairie' en 'office de tourisme' kreeg ik wel het nummer van een campinghouder die waarschijnlijk wel wat kan betekenen voor een 'pélerin'. Ik ben benieuwd want ik heb hem nog niet te pakken gehad. Maar met de pelgrimszegen op zak zal het best wel goed komen, toch?
-
12 Augustus 2016 - 19:21
Aldie Hamming:
Volg je pas sinds een paar dagen; foutje in het systeem. Maar indrukwekkend om je te volgen. Succes gewenst en een groet. Aldie -
12 Augustus 2016 - 21:25
Arja:
Wauw, wat indrukwekkend dat je zo ver van huis en volledig onverwacht de zegen mocht ontvangen. Wat geweldig ook dat de bevolking zo begaan is met pelgrims.
Momenten om te koesteren! Er zal altijd een slaapplek voor je zijn, God is met je! -
13 Augustus 2016 - 10:33
Peter Smith:
Hi Ad,
Leuk om je op deze manier te kunnen volgen. Best wel een groot, indrukwekkend en mooi "projekt"! :)
Nog heel veel succes en plezier! Groeten uit Alphen / Zoeterwoude.
Peter
-
13 Augustus 2016 - 10:47
Ma En Pa Boof:
Beste Ad,
Wat een zegenrijkgebeuren daar in de Baseliek. Wij voelen met je mee en raken ontroerd van
jouw ervaringen. De Fransen die jij ontmoet zijn toch wel bijzondere en aardige mensen.
De koffietafel is daar ondermeer een bewijs van. Jouw dochter en kleindochter zijn inmiddels
onderweg. Noa brengt de balletspullen mee. Zoek maar een podium op voor haar. Voor nu en
verder de hartelijke groeten van
Je Moeder en Vader. -
13 Augustus 2016 - 19:35
Rob:
Metallica
And the road becomes my bride
And the road becomes my bride
I have stripped of all but pride, so in her I do confide
And she keeps me satisfied, gives me all I need
And with dust in throat I crave
Only knowledge will I save, to the game you stay a slave
Rover, wanderer, nomad, vagabond
Call me what you will
But I'll take my time anywhere
Free to speak my mind anywhere
And I'll redefine anywhere
Anywhere I roam, where I lay my head is home
And the earth becomes my throne
And the earth becomes my throne
I adapt to the unknown, under wandering stars I've grown
By myself but not alone, I ask no one
And my ties are severed clean
The less I have the more I gain, off the beaten path I reign
Rover, wanderer, nomad, vagabond
Call me what you will, But I'll take my time anywhere
I'm free to speak my mind anywhere
And I'll never mind anywhere
Anywhere I roam, where I lay my head is home
But I'll take my time anywhere
I'm free to speak my mind
And I'll take my time anywhere
Anywhere I roam, where I lay my head is home
But I'll take my time anywhere
I'm free to speak my mind anywhere
And I'll redefine anywhere
Anywhere I roam, where I lay my head is home
Carved upon my stone
My body lie but still I roam
Wherever I may roam
Wherever I may roam
Wherever I may roam
Wherever I may roam
Wherever I may wander, wander, wander
Wherever I may roam
Wherever I may roam
Wherever I may roam -
14 Augustus 2016 - 06:57
Conny Van Tuil:
Een mooi, bijzonder verhaal weer. En fijn dat Lisanne en Noa je komen opzoeken. Succes verder pélerin! -
15 Augustus 2016 - 13:00
Coen:
He broer, mooi om te lezen dat je over emoties beschikt en dat zaken je nog kunnen ontroeren. Daar bestaan wel eens twijfels over bij buitenstaanders die een Bovenkamp niet goed kennen. Een gezegend mens telt voor twee. Van harte gefeliciteerd met onze moeder en maak er een mooie dag en week van.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
