Dag 28-30: Van de Champagne naar de Chablis
Door: Ad van den Bovenkamp
09 Augustus 2016 | Frankrijk, Chablis
Op het moment van schrijven van dit verslag zijn er al weer 3 dagen verstreken sinds ik Troyes, en daarmee ook de Champagne regio, achter me gelaten heb. In die drie dagen ben ik bijna 100 km verder gekomen en verblijf ik nu in St. Cyr-les-Colons, een klein dorpje ten zuiden van Chablis.
In Troyes wilde ik zondag weer beginnen, waar ik in de bus was gestapt naar mijn onderkomen op de campus van de plaatselijke hogeschool. Waar ik even niet aan gedacht had, was dat op zondag de bussen niet zo vroeg rijden als ik wilde gaan wandelen. Tot half elf wachten vond ik te gortig en dus zat er niets anders op dan de 2 km naar het centrum ook maar te lopen. De route ging eerst door de uitgestrekte, maar inmiddels volledig kale akkers en daarna volgde een niet zo steile, maar wel heel lange klim in de volle zon. Na een heel lang pad door het bos kwam ik in de plaats Sommeval en daar viel mijn oog op een bordje: Gîte, eau, wc. Even kijken natuurlijk en toen ik de deur open deed, klonk er een lach. Opnieuw ontmoette ik Sandra, die geen rustdag in Troyes had gehouden en dus de dag achterstand weer had ingelopen. Na uitwisseling van de ervaringen van die dag vertelde ze me de reden voor deze trip. Ze was ongeveer vier jaar geleden met haar vriend aan deze tocht begonnen, maar door omstandigheden moest die toen worden afgebroken. Haar vriend was daarna ziek geworden en was het afgelopen jaar overleden. Ze wilde nu alleen, als een soort rouwverwerking, de tocht afmaken. Om stil van te worden en dat waren we ook een poosje. Toen ik vroeg waar ze die avond zou overnachten, bleek dat dat op hetzelfde adres zou zijn als ik. We moesten nog 4 km naar Forêt-Chenu, een heel klein dorpje met kennelijk wel een 'Grande Rue', want daar moesten we zijn. Eigenlijk was er maar één straat (Rue Principale), maar daar was op nummer 2 beslist geen B&B. Navraag bij buurtbewoners maakte ons ook niet veel wijzer, maar na wat zoeken bleek het juiste adres toch niet zo ver van de wandelroute te liggen. De Jacobsschelp aan het hek maakte duidelijk dat we hier juist waren. Onze gastvrouw keek wat verwonderd toen ze ons zag, ze had twee vrouwen verwacht. Waarom weet ik niet, maar dat is het nadeel als je een sms stuurt (wat ik had gedaan omdat ik op dat moment in een nogal drukke omgeving zat). Het tuinhuisje waarin we gehuisvest werden, had ook nog een extra opklapbed, dus we konden toch gescheiden slapen (ter geruststelling van het thuisfront). Sandra was erg vermoeid en dacht de volgende dag niet zo ver te gaan, maar samen wandelend ging het de volgende dag onverwacht goed en snel. Ik hoef me niet in te houden, want ze loopt erg snel. In goed gezelschap blijk je ook je rugzak (bijna) niet te voelen. Een conclusie die ik mee zal nemen op mijn levensweg/carrièrepad na deze trip. Toen we afscheid namen, Sandra stopte toch iets eerder dan ik, hadden we samen wel weer bijna 30 km afgelegd. Ik ging nog een kleine 5 km verder en kwam rond half vijf in de middag aan in Roffey bij de fam. Beaumont. Daar werd het een gezellig boel. Na een koud biertje bij de ontvangst, wat kan zo'n biertje dan lekker zijn, werd me direct gevraagd of ik met hen voor het aperitief mee wilde gaan naar de buren. Ik moest wel eerst douchen, want ik 'rook' een beetje. Ja dat had ik zelf ook wel door, maar wat wil je na ruim 30 km met een rugzak. Ik zal de details besparen, maar het was heel gezellig borrelen met deze Franse familie en hun buren en ook bij het eten daarna vloeide de wijn rijkelijk. Als een echte Bovenkamp doe je dan natuurlijk mee, maar de volgende morgen (vanmorgen dus) had ik er niet zo'n vertrouwen in dat ik de geplande 30 km van die dag zou redden. Het is wel gelukt, de route naar Chablis was gelukkig niet al te zwaar en vooral veel dalen en na de koffiepauze daar kon ik er wel weer tegen. Dat moest ook wel, want na Chablis was het niets anders dan klimmen en dalen door de uitgestrekte wijngaarden. Op de laatste kilometers kreeg ik nog onverwacht gezelschap. Een klein hondje, waarvan ik dacht dat die bij een paar boeren hoorde die op het land aan het werk waren (en misschien was dat ook wel zo) liep het hele stuk naar mijn eindbestemming in St. Cyr-les-Colons (langs de Route du Soleil) met me mee. Of ze de weg ook weer terug zou vinden, weet ik niet. Misschien wacht ze wel op mij en zie ik haar morgen weer.
Over twee dagen verwacht ik in Vezelay aan te komen, eindpunt van dit deel van de route en één van de figuurlijke hoogtepunten voor veel pelgrims. Zo als ik in een eerder verslag al meldde, is het leer van mijn linkerschoen aan het scheuren. De afgelopen dagen is dat behoorlijk erger geworden en ik hoop dat deze schoen het nog een dag of 10 uithoudt, want dan zie ik onze dochter Lisanne die onder meer mijn andere wandelschoenen meebrengt.
In Troyes wilde ik zondag weer beginnen, waar ik in de bus was gestapt naar mijn onderkomen op de campus van de plaatselijke hogeschool. Waar ik even niet aan gedacht had, was dat op zondag de bussen niet zo vroeg rijden als ik wilde gaan wandelen. Tot half elf wachten vond ik te gortig en dus zat er niets anders op dan de 2 km naar het centrum ook maar te lopen. De route ging eerst door de uitgestrekte, maar inmiddels volledig kale akkers en daarna volgde een niet zo steile, maar wel heel lange klim in de volle zon. Na een heel lang pad door het bos kwam ik in de plaats Sommeval en daar viel mijn oog op een bordje: Gîte, eau, wc. Even kijken natuurlijk en toen ik de deur open deed, klonk er een lach. Opnieuw ontmoette ik Sandra, die geen rustdag in Troyes had gehouden en dus de dag achterstand weer had ingelopen. Na uitwisseling van de ervaringen van die dag vertelde ze me de reden voor deze trip. Ze was ongeveer vier jaar geleden met haar vriend aan deze tocht begonnen, maar door omstandigheden moest die toen worden afgebroken. Haar vriend was daarna ziek geworden en was het afgelopen jaar overleden. Ze wilde nu alleen, als een soort rouwverwerking, de tocht afmaken. Om stil van te worden en dat waren we ook een poosje. Toen ik vroeg waar ze die avond zou overnachten, bleek dat dat op hetzelfde adres zou zijn als ik. We moesten nog 4 km naar Forêt-Chenu, een heel klein dorpje met kennelijk wel een 'Grande Rue', want daar moesten we zijn. Eigenlijk was er maar één straat (Rue Principale), maar daar was op nummer 2 beslist geen B&B. Navraag bij buurtbewoners maakte ons ook niet veel wijzer, maar na wat zoeken bleek het juiste adres toch niet zo ver van de wandelroute te liggen. De Jacobsschelp aan het hek maakte duidelijk dat we hier juist waren. Onze gastvrouw keek wat verwonderd toen ze ons zag, ze had twee vrouwen verwacht. Waarom weet ik niet, maar dat is het nadeel als je een sms stuurt (wat ik had gedaan omdat ik op dat moment in een nogal drukke omgeving zat). Het tuinhuisje waarin we gehuisvest werden, had ook nog een extra opklapbed, dus we konden toch gescheiden slapen (ter geruststelling van het thuisfront). Sandra was erg vermoeid en dacht de volgende dag niet zo ver te gaan, maar samen wandelend ging het de volgende dag onverwacht goed en snel. Ik hoef me niet in te houden, want ze loopt erg snel. In goed gezelschap blijk je ook je rugzak (bijna) niet te voelen. Een conclusie die ik mee zal nemen op mijn levensweg/carrièrepad na deze trip. Toen we afscheid namen, Sandra stopte toch iets eerder dan ik, hadden we samen wel weer bijna 30 km afgelegd. Ik ging nog een kleine 5 km verder en kwam rond half vijf in de middag aan in Roffey bij de fam. Beaumont. Daar werd het een gezellig boel. Na een koud biertje bij de ontvangst, wat kan zo'n biertje dan lekker zijn, werd me direct gevraagd of ik met hen voor het aperitief mee wilde gaan naar de buren. Ik moest wel eerst douchen, want ik 'rook' een beetje. Ja dat had ik zelf ook wel door, maar wat wil je na ruim 30 km met een rugzak. Ik zal de details besparen, maar het was heel gezellig borrelen met deze Franse familie en hun buren en ook bij het eten daarna vloeide de wijn rijkelijk. Als een echte Bovenkamp doe je dan natuurlijk mee, maar de volgende morgen (vanmorgen dus) had ik er niet zo'n vertrouwen in dat ik de geplande 30 km van die dag zou redden. Het is wel gelukt, de route naar Chablis was gelukkig niet al te zwaar en vooral veel dalen en na de koffiepauze daar kon ik er wel weer tegen. Dat moest ook wel, want na Chablis was het niets anders dan klimmen en dalen door de uitgestrekte wijngaarden. Op de laatste kilometers kreeg ik nog onverwacht gezelschap. Een klein hondje, waarvan ik dacht dat die bij een paar boeren hoorde die op het land aan het werk waren (en misschien was dat ook wel zo) liep het hele stuk naar mijn eindbestemming in St. Cyr-les-Colons (langs de Route du Soleil) met me mee. Of ze de weg ook weer terug zou vinden, weet ik niet. Misschien wacht ze wel op mij en zie ik haar morgen weer.
Over twee dagen verwacht ik in Vezelay aan te komen, eindpunt van dit deel van de route en één van de figuurlijke hoogtepunten voor veel pelgrims. Zo als ik in een eerder verslag al meldde, is het leer van mijn linkerschoen aan het scheuren. De afgelopen dagen is dat behoorlijk erger geworden en ik hoop dat deze schoen het nog een dag of 10 uithoudt, want dan zie ik onze dochter Lisanne die onder meer mijn andere wandelschoenen meebrengt.
-
10 Augustus 2016 - 08:11
Arja :
Wat een km heb je deze dagen weggewerkt! Prachtige gedachte om vast te houden. Al is het niet verkeerd een rugzak soms " leeg" te maken alvorens verder te gaan.
Ik kijk alweer uit naar het volgende verslag.
Geniet komende week van de ontmoeting met je dochter en kleindochter. -
10 Augustus 2016 - 08:50
Ma En Pa Boof:
Beste Ad,
Wat een fijn en duidelijk verslag. Het telefoontje van gisteren verraste ons. Het was prettig je stem
weer te horen. De kilometers razen onder je gehandicapte schoenen door. Je dochter Lisanne en
je kleindochter Noa arriveren eerstdaags met de vervangende pantoffels. Wellicht komt alles nog
goed. Joost houdt alles op kaart goed bij, zodat wij de route prima kunnen volgen. Voor nu veel
wandelplezier en zo mogelijk prettige ontmoetingen.
Groeten van
Ma en Pa Boof. -
10 Augustus 2016 - 11:08
Bertus Geerestein:
Ik heb inmiddels met terugwerkende kracht al je reisverslagen gelezen en de foto's bekeken. Heel leuk om dit zo te volgen. Ik heb nu ook vakantie en zit met Dineke in Friesland bij het Drents Friese Wold. Dat haalt het niet bij de vergezichten op jouw foto's, maar ook erg mooi en rustgevend. Jammer dat Wynie eerder terug moest, maar wel erg goed van haar om zo op haar eentje met de camper mee te gaan. Ik zie uit naar het vervolg. Heel veel plezier en fijne ontmoetingen en goede inspiratie gewenst.
groeten, Bertus en Dineke -
10 Augustus 2016 - 23:03
Joost Van Schuppen:
Fijn dat je je belevenissen op deze wijze aan ons toe vertrouwt! Kan je vanuit Vezelay nog eens vertellen waarom deze stad voor pelgrims een figuurlijk hoogtepunt is? We horen graag van je. Het ga je goed! -
11 Augustus 2016 - 14:29
Ronald Van Marrewijk :
Hi Ad!
Geweldig om te lezen dat je nog gezond en wel door Frankrijk wandelt . Heeft de training in Nederland vast aan bijgedragen.
Je bent al bijna op de helft. Hou vol!
Hier in Zoeterwoude en thuis gaat alles goed. Behalve het slechte weer van augustus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
