Dag 11-12: Langs oude spoorlijnen
22 Juli 2016 | België, Lustin
Even voor de goede orde, mijn favoriete wandelschoenen hebben het nog niet begeven, maar de serieuze scheur in het leer van mijn linkerschoen betekent dat deze zeker niet meer waterdicht is. Voorlopig nog maar even zo veel mogelijk kilometers mee maken voordat Wijny mij achterlaat zonder camper en ik toch een keuze moet maken. Dan heeft het verzolen van deze oude kistjes toch nog zin gehad (gevoelig onderwerp).
De wandeling brengt mij deze dagen van Neerlinter in de fruitstreek van Vlaams-Brabant tot Lustin in de Maasvallei, tussen Namen en Dinant, De totale afstand is ruim 70 km en gaat tot aan Namen voornamelijk over voormalige spoorwegtrajecten. Om te beginnen de lijn langs de zgn. Getelinie (belangrijke verdedigingslijn van de Belgen in WO I, soort Grebbelinie qua effectiviteit als ik de informatieborden goed heb begrepen) naar Tienen. De Gete is een klein riviertje/beek. Deze volgend kwam ik iets 'voor tienen' in Tienen aan, de 'suikerstad'. Tijd voor een drankje, maar omdat het centrum van deze stad mij wel weer een stukje van de wandelroute af zou brengen, besloot ik om nog even door te gaan naar het 5 km verder gelegen Hoegaarden, voor bierliefhebbers niet onbekend. Daar heb ik achteraf spijt van gehad, want tot mijn grote verbazing (en nog grotere ergernis) waren alle cafés gesloten. "Verlof tot ... augustus" stond overal op de deuren. Ongeveer 300 m vóór het hoogste punt en al weer meer dan 500 m van het padje (en die moet je ook weer terug) ben ik omgedraaid. Te vroeg vertelde Wijny want die had wel een "open" tentje gevonden, vlak bij de kerk. Met de camper gaat dat makkelijk. Na eerst mijn bammetjes maar met water (niet door de brouwerij geweest helaas) te hebben weggespoeld, ben ik weer terug op het goede pad gegaan. Bij Hoegaarden begint de RAVeL2, een ruim 40 km lang fietspad over het traject van de voormalige spoorlijn 142 van Hoegaarden naar Namen (en terug neem ik aan, maar dat heb ik niet uitgeprobeerd). Het aardige van dit fietspad voor de wandelaar is, dat er aan beide zijden hoge houtwallen zijn, die voor veel schaduw zorgen. Een verademing vergeleken met het traject door de Belgische Betuwe die ik de dag ervoor in de volle zon had moeten doorkruisen. Nog een aardig aspect is, dat de voormalige stationsgebouwen er nog allemaal staan en meestal in goede staat gebruikt worden als bibliotheek of winkel. Ik had Wijny gevraagd mij af te halen van station Ramillies, waar nu een Carrefour gevestigd was. De dag erna ben ik van hetzelfde station weer vertrokken voor de tocht naar Namen. Na zo'n 25 km kwam ik bij het station de stad binnen. Een klein stukje verder passeerde mij een 'stille protestgroep van Zuidamerikaanse indianen'. Dat dacht ik tenminste, maar het bleek al gauw heel anders te zijn. In de stad was een internationaal folklore festival aan de gang en overal traden zang-, dans- en muziekgroepen op uit vele landen. Ik installeerde mij op een terrasje in het centrum, Place de Teatre, en genoot van een Zwitserse blaaskapel. Na enkele minuten echter bliezen deze al de aftocht en ze werden opgevolgd door de eerder door mij gesignaleerde 'protestgroep'. Bij het uitrollen van hun vaandel bleek dat het hier om inwoners van Groenland ging, Eskimo's dus. Ze vormden een heuse zanggroep, waarvan ik vermoedde - ik zal het vast verkeerd begrepen hebben - dat ze probeerden het geluid van parende bultruggen ten gehore te brengen. Het is ze niet gelukt, het was nog veel erger! Bij het aanzetten van het eerste lied kwam de slok cola die ik net tot mij genomen had er door mijn neusgaten weer uit. Ik was blij dat mijn goede vriend Gerrit van Tuil, die toch nog even tijd had gevonden voor een ommetje langs Namen, juist arriveerde, dat gaf wat afleiding. Ik hoop ook dat hij nog wat beeldmateriaal (zonder geluid) heeft kunnen verzamelen, want daar ben ik niet meer aan toe gekomen. Door de relatief lange stop vanwege het bezoek van Gerrit werd het die dag een latertje. Ik moest nog 12 km langs de Maas om bij het met Wijny afgesproken ophaalpunt te komen. Uiteindelijk was ik iets over zevenen met de teller op 39 km voor die dag, aan de finish. De volgende dagen maar iets rustiger aan, mijn benen voelden zwaar.
De wandeling brengt mij deze dagen van Neerlinter in de fruitstreek van Vlaams-Brabant tot Lustin in de Maasvallei, tussen Namen en Dinant, De totale afstand is ruim 70 km en gaat tot aan Namen voornamelijk over voormalige spoorwegtrajecten. Om te beginnen de lijn langs de zgn. Getelinie (belangrijke verdedigingslijn van de Belgen in WO I, soort Grebbelinie qua effectiviteit als ik de informatieborden goed heb begrepen) naar Tienen. De Gete is een klein riviertje/beek. Deze volgend kwam ik iets 'voor tienen' in Tienen aan, de 'suikerstad'. Tijd voor een drankje, maar omdat het centrum van deze stad mij wel weer een stukje van de wandelroute af zou brengen, besloot ik om nog even door te gaan naar het 5 km verder gelegen Hoegaarden, voor bierliefhebbers niet onbekend. Daar heb ik achteraf spijt van gehad, want tot mijn grote verbazing (en nog grotere ergernis) waren alle cafés gesloten. "Verlof tot ... augustus" stond overal op de deuren. Ongeveer 300 m vóór het hoogste punt en al weer meer dan 500 m van het padje (en die moet je ook weer terug) ben ik omgedraaid. Te vroeg vertelde Wijny want die had wel een "open" tentje gevonden, vlak bij de kerk. Met de camper gaat dat makkelijk. Na eerst mijn bammetjes maar met water (niet door de brouwerij geweest helaas) te hebben weggespoeld, ben ik weer terug op het goede pad gegaan. Bij Hoegaarden begint de RAVeL2, een ruim 40 km lang fietspad over het traject van de voormalige spoorlijn 142 van Hoegaarden naar Namen (en terug neem ik aan, maar dat heb ik niet uitgeprobeerd). Het aardige van dit fietspad voor de wandelaar is, dat er aan beide zijden hoge houtwallen zijn, die voor veel schaduw zorgen. Een verademing vergeleken met het traject door de Belgische Betuwe die ik de dag ervoor in de volle zon had moeten doorkruisen. Nog een aardig aspect is, dat de voormalige stationsgebouwen er nog allemaal staan en meestal in goede staat gebruikt worden als bibliotheek of winkel. Ik had Wijny gevraagd mij af te halen van station Ramillies, waar nu een Carrefour gevestigd was. De dag erna ben ik van hetzelfde station weer vertrokken voor de tocht naar Namen. Na zo'n 25 km kwam ik bij het station de stad binnen. Een klein stukje verder passeerde mij een 'stille protestgroep van Zuidamerikaanse indianen'. Dat dacht ik tenminste, maar het bleek al gauw heel anders te zijn. In de stad was een internationaal folklore festival aan de gang en overal traden zang-, dans- en muziekgroepen op uit vele landen. Ik installeerde mij op een terrasje in het centrum, Place de Teatre, en genoot van een Zwitserse blaaskapel. Na enkele minuten echter bliezen deze al de aftocht en ze werden opgevolgd door de eerder door mij gesignaleerde 'protestgroep'. Bij het uitrollen van hun vaandel bleek dat het hier om inwoners van Groenland ging, Eskimo's dus. Ze vormden een heuse zanggroep, waarvan ik vermoedde - ik zal het vast verkeerd begrepen hebben - dat ze probeerden het geluid van parende bultruggen ten gehore te brengen. Het is ze niet gelukt, het was nog veel erger! Bij het aanzetten van het eerste lied kwam de slok cola die ik net tot mij genomen had er door mijn neusgaten weer uit. Ik was blij dat mijn goede vriend Gerrit van Tuil, die toch nog even tijd had gevonden voor een ommetje langs Namen, juist arriveerde, dat gaf wat afleiding. Ik hoop ook dat hij nog wat beeldmateriaal (zonder geluid) heeft kunnen verzamelen, want daar ben ik niet meer aan toe gekomen. Door de relatief lange stop vanwege het bezoek van Gerrit werd het die dag een latertje. Ik moest nog 12 km langs de Maas om bij het met Wijny afgesproken ophaalpunt te komen. Uiteindelijk was ik iets over zevenen met de teller op 39 km voor die dag, aan de finish. De volgende dagen maar iets rustiger aan, mijn benen voelden zwaar.
-
23 Juli 2016 - 18:55
Ma En Pa Boof,:
Beste Ad,
Jouw verslag 11-12 met grote belangstelling gelezen. Je maakt wat mee en zeker
als vriend Gerrit van Tuil langs komt. Als Geerit verschijnt, dan is er altijd wel iets te
beleven. Overigens maak je wel grote wandelsprongen. Op de kaart volgen wij
je vorderingen. De franse grens nadert met rasse schreden. Wij zien weer ui naar
jouw volgende wandelplan.
Groeten van
Ma en Pa Boof ook voor Wijny. -
23 Juli 2016 - 23:32
Jan Van Manen:
Hoi Ad,
Met genoegen heb ik je verslag gelezen. Uiteraard liet de titel mijn hart al sneller kloppen. Prachtig dat de stations zijn gebleven. Voor mij jammer dat de treinen zijn verdwenen, echter het doel waarvoor de lijnen veelal zijn aangelegd (WO 1) was niet zo verheugend. Jouw literaire gaven waren voor mij tot nu toe zo nog niet naar voren gekomen als nu in jouw verslagen. Ga zo door en ook met het wandelen. Sterkte daarbij.
Hartelijke groeten van Jan (enTruus) -
24 Juli 2016 - 05:03
Broer Kees:
Goed bezig, Ad ten Boro.
Leuke teksten.
-
24 Juli 2016 - 12:31
Joost Van Schuppen:
Leuk verslag Ad! Doet me deugd dat Wijny de truc van de cafe's al heeft uitgevonden. Uit ons Franse voettocht verleden weet ik nog: "Opzoek naar een kroeg voor een biertje na een lange dag?" Zoek de kerktoren van het dorp, loop naar de kerk en je vindt het cafe er naast. Gaat altijd op.
Over de kerk gesproken: Je vorderingen worden, voorafgaand aan de dienst in de Petrakerk op de beamer vertoont. Ik zal een de sheet van vandaag nog wel even mailen.
Vanochtend als slotlied zongen we: "Ga met God en Hij zal met je zijn". (416) Voelde alsof we met z'n allen dat jou toezongen!
Het ga je goed!
Joost -
25 Juli 2016 - 10:34
Coen(je Andere Broer):
Hoi Ad,
Je gaat deze week weer een grens passeren lijkt mij. Goed bezig dus kanjer van een broer van mij. Ik heb even geïnformeerd naar de zanggroep uit Groenland. Het blijkt niet om het geluid van parende Bultruggen te gaan maar het is het geluid van beffende potvissen. Een klein verschil in nuance. Je moet het maar net weten en het had jou weer een slok cola gescheeld.
Zet em op kerel deze week en Vive La France
Coen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
