Dag 1: Op weg

Eindelijk was het dan zover, de Camino kon beginnen. Ik was nog niet aan mijn ontbijt begonnen of de eerste uitzwaaiers stonden al op de stoep. Gerrit en Marianne Klein, altijd vroeg, hadden mijn mededeling dat ik 'klokslag 5 over 8' zou vertrekken wel heel serieus genomen. Ze moesten nog even geduld hebben, maar met een kopje koffie erbij lukte dat wel. Ondertussen hapte ik mijn 'galgenontbijt' naar binnen en kwamen ook nog andere uitzwaaiers binnen lopen: Jan, Arja, Pim, pa en schoonmama, fantastisch dat jullie er al zo vroeg waren. Rond 9 uur ben ik vertrokken voor de eerste etappe. Die zou mij via Amerongen en Wijk bij Duurstede naar Beusichem brengen, waar ik mocht overnachten bij Piet en Rudie, oom en tante van Wijny. Het eerste gedeelte gaat over de Utrechtse Heuvelrug door het bos naar Amerongen. Al heel snel haalde ik een groepje ' nordic walkers' in, die met wat oefeningen bezig waren. Twee minuten later kwamen ze mij weer voorbij stuiven, een man bleef even naast me lopen om een praatje maken. Het bleek de groep te zijn waarvan een goede bekende, Jan Hendriks, tot voor kort de 'voorman' was. Jan is onlangs plotseling overleden, hij werd node gemist zo vertelde de man. Dat gemis wordt door velen gedeeld. In Amerongen is een mooie pleisterplaats, Buitenlust, waar altijd veel fietsers en wandelaars even op het terras uitrusten. Dat heb ik ook maar gedaan, het caffeine peil moest weer wat omhoog. Na Amerongen volgde een voor wandelaars wat minder leuk traject. Ik had ervoor gekozen de Rijndijk te mijden vanwege het vaak erg snel rijdende verkeer op de smalle weg. De Ameronger wetering, een kilometers lange rechte weg naar Wijk bij Duurstede, bleek echter ook niet autoluw te zijn. Het centrum van 'Wijk' maakte alles weer goed. Ik realiseerde me dat ik heel vaak langs dit mooie plaatsje was gereden, maar nooit in het centrum was geweest. Gezeten op een mooi terrasje las ik een gedichtje van Gerrit Achterberg op het oude raadhuis: "De zomerwijn klinkt in de beken en de bomen en door mijn aderen omhoog tot in mijn dromen. Heldere, godgelijke dronkenschappen doen beeld en werkelijkheid tesamen komen." Met die woorden stond ik weer op om door te gaan. Echter precies aan de andere kant van het oude raadhuis staat de imposante Grote Kerk. Daar moest ik even naar binnen, stempeltje scoren voor mijn pelgrimspaspoort. Vrijwel tegelijk met mij kwam een man binnen, die zich voorstelde als de organist. Als ik vijf minuten geduld had (en hij had het gevoel dat ik die wel had) zou hij gaan spelen. Ik kreeg een prive orgelconcert en heb een half uurtje zitten genieten. De wat langere stop in 'Wijk' maakte wel dat ik niet te vroeg maar precies op het door mij aangegeven tijdstip in Beusichem aankwam, je bent projectmanager tenslotte. Piet en Rudie wonen helemaal vrij net buiten Beusichem. Piet houdt zich beroepshalve bezig met decoratie/belettering van bedrijfswagens. Voor de 'Swiebertje generatie': als ik 'malle Pietje' zeg, weet je wel hoe zijn werkruimte eruit ziet. Ik moet bekennen dat onze garage thuis veel gelijkenis vertoont, maar die is gelukkig veel kleiner. De eerste dag zat erop en het voelde uitstekend.